Εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται η αλλοπατρική ειδογένεση ως η κύρια μορφή ειδογένεσης τόσο για τα χερσαία όσο και για τα θαλάσσια είδη. Ως αλλοπατρική χαρακτηρίζεται η ειδογένεση αυτή κατά την οποία διαφορετικά είδη προκύπτουν από ένα προγονικό τους είδος μόνο έπειτα από την απομόνωση αναπαραγόμενων πληθυσμών του μέσω ενός φυσικού αξεπέραστου εμποδίου. Το εμπόδιο αυτό αναχαιτίζει τη γονιδιακή ροή μεταξύ των δύο πληθυσμών και έτσι αυτοί μπορούν αν αναπτύξουν μηχανισμούς αναπαραγωγικής απομόνωσης να θεωρούνται δύο ξεχωριστά είδη.
Οι ωκεανοί είναι γεμάτοι με τέτοια εμπόδια κυρίως λόγω διαφορών θερμοκρασίας και αλατότητας μεταξύ των θαλάσσιων μαζών. Οι διαφορές αυτές απαγορεύουν τις μετακινήσεις διαφόρων ειδών πλαγκτού εκτός των ευνοϊκών για το είδος ορίων. Συνεπώς, η γενική ιδέα είναι ότι αυτά τα εμπόδια είναι υπεύθυνα σε ένα μεγάλο βαθμό για την αλλοπατρική ειδογένεση.
Οι Philip Sexton και Richard Norris μελετώντας απολιθώματα του πλαγκτονικού είδους Truncorotalia truncatulinoides χαρτογράφησαν την κατανομή του είδους από την εμφάνισή του έως και σήμερα. Το είδος λοιπόν εμφανίζεται στα 2,8 εκατομμύρια χρόνια πριν στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και εξαπλώνεται και στους υπόλοιπους ωκεανούς 2 εκ.χρ. πριν. Σύμφωνα με τη θεωρία της αλλοπατρικής ειδογένεσης στα 800.000 χρόνια που μεσολαβούν από την αρχική εμφάνιση του είδους μέχρι την εξάπλωσή του σε άλλες περιοχές υπήρχε ένα εμπόδιο ωκεάνιας φύσης που δεν επέτρεπε αυτήν τη μετακίνηση.
Παρ' όλα αυτά το είδος είχε εμφανιστεί 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και στον Ατλαντικό και εν συνεχεία εξαφανίστηκε, κάτι που χρονικά συμπίπτει με μεταβολές στο κλίμα της γης. Η επανεμφάνιση του είδους 2 εκατομμύρια χρόνια πριν στον Ατλαντικό έγινε παλμικά με κάθε παλμό να διαρκεί 19.000 χρόνια, κάτι που συμπίπτει με την ταλάντωση της τροχιάς της γης γύρω από τον ήλιο που σχετίζεται με τις παγετώδεις περιόδους.
Έτσι, οι Sexton και Norris προτείνουν ότι το κλίμα και όχι φυσικά εμπόδια του ωκεανού ήταν υπεύθυνα για την κατανομή του είδους. Με βάση αυτή τη θεώρηση κάθε πλαγκτονικό είδος μπορεί να μετακινηθεί ελεύθερα αλλά το κατά πόσο θα βρει εκεί ευνοϊκές συνθήκες ώστε να ευδοκιμήσει εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες.
Η νέα αυτή ιδέα στηρίζεται και από γενετικές έρευνες που δείχνουν ότι οι ρυθμοί γονιδιακής ροής στους ωκεανούς είναι αρκετά υψηλοί. Ακόμα, το γεγονός ότι μικροί αριθμοί ατόμων κάποιων ειδών απαντούν κανονικά σε ενδιαιτήματα εκτός των προτιμώμενων τους δείχνει ότι η εξάπλωσή ενός είδους καθορίζεται κυρίως από την καταλληλότητα του ενδιαιτήματος και όχι από την αδυναμία διασποράς.
Συνεπώς οι συγγραφείς καταλήγουν στο ότι η συμπατρική ειδογένεση, όπου θυγατρικά είδη προκύπτουν από τα πατρικά τους χωρίς την μεσολάβηση κάποιου φυσικού εμποδίου είναι πιο κοινή από όσο αρχικά πιστεύονταν.
Πηγή: ScienceDaily
Οι ωκεανοί είναι γεμάτοι με τέτοια εμπόδια κυρίως λόγω διαφορών θερμοκρασίας και αλατότητας μεταξύ των θαλάσσιων μαζών. Οι διαφορές αυτές απαγορεύουν τις μετακινήσεις διαφόρων ειδών πλαγκτού εκτός των ευνοϊκών για το είδος ορίων. Συνεπώς, η γενική ιδέα είναι ότι αυτά τα εμπόδια είναι υπεύθυνα σε ένα μεγάλο βαθμό για την αλλοπατρική ειδογένεση.
Οι Philip Sexton και Richard Norris μελετώντας απολιθώματα του πλαγκτονικού είδους Truncorotalia truncatulinoides χαρτογράφησαν την κατανομή του είδους από την εμφάνισή του έως και σήμερα. Το είδος λοιπόν εμφανίζεται στα 2,8 εκατομμύρια χρόνια πριν στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και εξαπλώνεται και στους υπόλοιπους ωκεανούς 2 εκ.χρ. πριν. Σύμφωνα με τη θεωρία της αλλοπατρικής ειδογένεσης στα 800.000 χρόνια που μεσολαβούν από την αρχική εμφάνιση του είδους μέχρι την εξάπλωσή του σε άλλες περιοχές υπήρχε ένα εμπόδιο ωκεάνιας φύσης που δεν επέτρεπε αυτήν τη μετακίνηση.
Παρ' όλα αυτά το είδος είχε εμφανιστεί 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και στον Ατλαντικό και εν συνεχεία εξαφανίστηκε, κάτι που χρονικά συμπίπτει με μεταβολές στο κλίμα της γης. Η επανεμφάνιση του είδους 2 εκατομμύρια χρόνια πριν στον Ατλαντικό έγινε παλμικά με κάθε παλμό να διαρκεί 19.000 χρόνια, κάτι που συμπίπτει με την ταλάντωση της τροχιάς της γης γύρω από τον ήλιο που σχετίζεται με τις παγετώδεις περιόδους.
Έτσι, οι Sexton και Norris προτείνουν ότι το κλίμα και όχι φυσικά εμπόδια του ωκεανού ήταν υπεύθυνα για την κατανομή του είδους. Με βάση αυτή τη θεώρηση κάθε πλαγκτονικό είδος μπορεί να μετακινηθεί ελεύθερα αλλά το κατά πόσο θα βρει εκεί ευνοϊκές συνθήκες ώστε να ευδοκιμήσει εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες.
Η νέα αυτή ιδέα στηρίζεται και από γενετικές έρευνες που δείχνουν ότι οι ρυθμοί γονιδιακής ροής στους ωκεανούς είναι αρκετά υψηλοί. Ακόμα, το γεγονός ότι μικροί αριθμοί ατόμων κάποιων ειδών απαντούν κανονικά σε ενδιαιτήματα εκτός των προτιμώμενων τους δείχνει ότι η εξάπλωσή ενός είδους καθορίζεται κυρίως από την καταλληλότητα του ενδιαιτήματος και όχι από την αδυναμία διασποράς.
Συνεπώς οι συγγραφείς καταλήγουν στο ότι η συμπατρική ειδογένεση, όπου θυγατρικά είδη προκύπτουν από τα πατρικά τους χωρίς την μεσολάβηση κάποιου φυσικού εμποδίου είναι πιο κοινή από όσο αρχικά πιστεύονταν.
Πηγή: ScienceDaily
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου