Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Σφαγή τρυγονιών από λαθροκυνηγούς

Με τη σιωπηρή ανοχή Αρχών και τοπικής κοινωνίας

Της Λινας Γιανναρου

Ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από τη Σαχάρα και τη Μεσόγειο, χωρίς σταθμό. Κατευθύνονται στην Κεντρική Ευρώπη για να γεννήσουν και να φωλιάσουν για το καλοκαίρι. Εξαντλημένα όπως είναι ούτε που θα αντιληφθούν τις υψωμένες κάννες, εκεί χαμηλά στη Ζάκυνθο και τους Παξούς, τους λαθροκυνηγούς που κρυμμένοι σε ειδικά για την περίσταση «πόστα» τα σημαδεύουν.

Από τα μέσα έως τα τέλη Απριλίου, τα νησιά του Ιονίου αποτελούν το «πέρασμα» δεκάδων ειδών μεταναστευτικών πτηνών, όπως τα αγαπημένα των κυνηγών τρυγόνια. Τις ίδιες ημέρες, εδώ και δεκαετίες, εκατοντάδες κυνηγοί απ’ όλη την Ελλάδα συρρέουν στην περιοχή, στο πλαίσιο μιας άτυπης -και παντελώς παράνομης, μιας και η κυνηγετική περίοδος έχει λήξει στα τέλη Φεβρουαρίου- κυνηγετικής «γιορτής», γνωστής και ως «τρυγόνια».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέσα σε μία μόνο ημέρα έως και 15.000 πουλιά μπορεί να πέσουν νεκρά από τις σφαίρες των λαθροκυνηγών. Ωστόσο οι απώλειες είναι ακόμα μεγαλύτερες. Οταν τα τρυγόνια επιστρέφουν, είναι ήδη ζευγαρωμένα και κατευθύνονται στους τόπους φωλεοποίησης για να γεννήσουν. Επιπλέον, το ανελέητο κυνήγι αποτρέπει τα πτηνά να σταματήσουν στην πρώτη στεριά που συναντούν στο μακρύ τους ταξίδι, αυξάνοντας τις πιθανότητες να μην καταφέρουν ποτέ να το ολοκληρώσουν, λόγω εξάντλησης. Για πολλά χρόνια, το πρόβλημα εντοπιζόταν κυρίως στις Στροφάδες, ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών 44 ν.μ. νότια της Ζακύνθου. Κυνηγοί έφθαναν ακόμα και με κότερα ή... ελικόπτερα (σ.σ. ήταν άτυπο σημείο συνάντησης των εύπορων φίλων του «σπορ») στα ξερονήσια προκειμένου να στήσουν καρτέρι στα άτυχα πτηνά.

Επειτα από εκστρατείες περιβαλλοντικών οργανώσεων, το κυνήγι απαγορεύθηκε στις Στροφάδες, ενώ με την αρωγή και των κυνηγετικών οργανώσεων τις ημέρες αυτές οι πλωτές περιπολίες της θηροφυλακής είναι αυξημένες. Η Ζάκυνθος, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι, όμως, εξακολουθούν να αποτελούν τόπο μαρτυρίου για τα τρυγόνια. «Εκτός του ότι το κυνήγι τους αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη παράδοση, αποτελεί και πηγή εσόδων για τους νησιώτες οι οποίοι “νοικιάζουν” καλά “πόστα” σε κυνηγούς που έρχονται από την ηπειρωτική Ελλάδα», λέει στην «Κ» η κ. Μαρία Γανωτή, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ, οργάνωση που μαζί με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρείας απευθύνουν έκκληση για «κατάπαυση» του πυρός στο Ιόνιο. «Υπάρχει όμως μια σιωπηρή ανοχή από το κράτος της παραβατικής συμπεριφοράς».

Πράγματι, εδώ και χρόνια, εντελώς συμπτωματικά και με το πρόσχημα της λήξης της κυνηγετικής περιόδου, δασοφύλακες στα νησιά του Ιονίου παίρνουν... άδεια (γνωστή είναι και η φράση πρώην υπουργού προς κυνηγούς «μην ανησυχείτε, θα κανονίσω ο δασοφύλακας να πάρει άδεια το Πάσχα»). Στο κενό πέφτουν επίσης όλα αυτά τα χρόνια (όπως και φέτος) και οι εκκλήσεις του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου προς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να λάβει μέτρα αποτροπής της καταστροφής.

Πάντως, στο πλευρό των οργανώσεων βρίσκεται φέτος και η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, η οποία σε προχθεσινή ανακοίνωσή της επισημαίνει «την κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε» και καλεί για «συστράτευση και ενεργοποίηση όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών, καθώς η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή παράγει μεν ένα τεράστιο έργο στην πρόληψη και καταστολή της λαθροθηρίας, δεν είναι δυνατόν όμως μόνη της να υποκαταστήσει όλες τις υπεύθυνες για το θέμα αυτό Αρχές του κράτους».

Η εντολή, ωστόσο, δεν φθάνει πολύ χαμηλά. Φημολογείται έντονα ότι συγκεκριμένος θηροφύλακας θα είναι «αδειούχος» τις επόμενες ημέρες, «γιατί αν τον αφήσουμε στο πόστο

Καθημερινή 18/04/2008

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Χωματερές - βόμβες βυθού

Σκουπίδια και πλαστικά στις ελληνικές θάλασσες
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάνος Χαραλαμπάκης manosh@dolnet.gr

Οι ανεξέλεγκτες χωματερές «εγκαταστάθηκαν» και στις ελληνικές θάλασσες: ο μαγικός κόσμος του βυθού κινδυνεύει να μετατραπεί- όπως και στη στεριά- σε βασίλειο της πλαστικής σακούλας, απειλώντας τα ψάρια και το θαλάσσιο περιβάλλον.
Έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών, η οποία πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε βαθιά νερά, δείχνει ότι τέσσερις κόλποι της Δυτικής Ελλάδας έχουν μετατραπεί σε θαλάσσιους σκουπιδότοπους.
Χρειάστηκε ένας... μικρός στόλος από μηχανότρατες, καθώς και εθελοντές ψαράδες, επιστήμονες και ένα βαθυσκάφος για να πραγματοποιηθεί η έρευνα και να συγκεντρωθούν τελικά 3.318 στερεά απορρίμματα σε μία επιφάνεια 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Νάιλον... γαλάζιο

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως το πλαστικό (56%) ήταν το κυρίαρχο υλικό των απορριμμάτων που εντοπίστηκαν στον βυθό. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι μόλις τρία είδη αντικειμένων- οι σακούλες απορριμμάτων, τα κουτάκια αλουμινίου και τα πλαστικά μπουκάλια νερού- αποτελούν το 48% των απορριμμάτων. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Για παράδειγμα, οι πλαστικές σακούλες που συχνά γίνονται αιτία πνιγμού για μεγάλα θαλάσσια θηλαστικά και άλλα ζώα μένουν στον πυθμένα από 30 έως 100 χρόνια. Έρευνες έχουν δείξει ότι 136 είδη θαλάσσιων ζώων είναι επιρρεπή στο να παγιδεύονται σε απορρίμματα της θάλασσας, ενώ εκατοντάδες έχουν βρεθεί νεκρά με σκουπίδια στο στομάχι τους. Ανάμεσά τους είναι θαλάσσιες χελώνες, φάλαινες, θαλασσοπούλια και δελφίνια.

Και στα βαθιά!

«Το εντυπωσιακό είναι ότι σκουπίδια δεν παρουσιάζονται μόνο στα ρηχά νερά, στις ακτές, όπως έχουν δείξει άλλες έρευνες στο παρελθόν. Εντοπίσαμε σκουπίδια ακόμα και σε βάθη μεγαλύτερα των 50, 100, 200 μέτρων, σε βαθιά νερά δηλαδή», λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής κ. Γεώργιος Παπαθεοδώρου, υπεύθυνος της έρευνας, από το Εργαστήριο Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας του Πανεπιστημίου. Ο Πατραϊκός Κόλπος αποτελεί την περιοχή με τα περισσότερα απορρίμματα συγκριτικά με τα μέρη που μελετήθηκαν. Στον κόλπο αυτό καταγράφηκαν από 188 έως 437 αντικείμενα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο του πυθμένα. «Ήταν ο πιο επιβαρημένος, όπως το αναμέναμε άλλωστε. Δέχεται απορρίμματα και από χερσαίες πηγές και από θαλάσσιες, αφού βρίσκεται κοντά σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο με μεγάλη αλιευτική και εμπορική κίνηση πλοίων», αναφέρει ο κ. Παπαθεοδώρου.


Οι πηγές

Πάντως, όπως προέκυψε από τα αποτελέσματα της έρευνας, το μεγαλύτερο ποσοστό απορριμμάτων προέρχεται από χερσαίες πηγές και όχι από θαλάσσιες. Δηλαδή από αγροτικές, αστικές δραστηριότητες, καθώς και από τους ποταμοχειμάρρους που μεταφέρουν στη θάλασσα σκουπίδια και άλλα υλικά, πράγμα που διαπιστώθηκε σε Ανατολικό Πατραϊκό, Δυτικό Κορινθιακό, Λακωνικό Κόλπο και στη θάλασσα των Εχινάδων.
Ο αμέσως πιο βρώμικος κόλπος μετά τον Πατραϊκό είναι ο Δυτικός Κορινθιακός όπου καταγράφηκαν 116 σκουπίδια ανά τ. χιλ.. Στον Βόρειο Λακωνικό 85 και στην περιοχή της θάλασσας των Εχινάδων 72 απορρίμματα.


http://ta-nea.dolnet.gr//Article.aspx?d=20080410&nid=8141884&sn=&spid=876


ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ
Αγωγοί λυμάτων στη θάλασσα!
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ πιο βρώμικους κόλπους της Ελλάδας είναι ο Θερμαϊκός. Όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα του ΑΠΘ, οι εκτάσεις της βαριάς ρύπανσης στην περιοχή έχουν πενταπλασιαστεί μέσα σε 30 χρόνια. Αγωγοί εργοστασίων απορρίπτουν λύματα απ΄ ευθείας στα νερά του οικοσυστήματος. Πολλές περιοχές- όπως το Καλοχώρι, ο Λευκός Πύργος, η Αρετσού, το αεροδρόμιο- ήταν πολύ επιβαρημένες σε ποσότητες ψευδαργύρου και χαλκού. Σε ό,τι αφορά τον Σαρωνικό Κόλπο, έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών- σε μικρά βάθη- είχε δείξει ότι ήταν από τις πιο βρώμικες θάλασσες της Ελλάδας. Οι ερευνητές είχαν εντοπίσει 251 σκουπίδια ανά τ. χιλ..

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080410&nid=8141867&sn=&spid=876

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον η Υπουργική Απόφαση για τις μηχανότρατες

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

2 Απριλίου, 2008

Απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον

η Υπουργική Απόφαση για τις μηχανότρατες

Άμεση ανάκληση ζητούν από τον κ. Κοντό οι περιβαλλοντικές οργανώσεις

Την ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης της 5ης Μαρτίου 2008 (ΦΕΚ 368, τεύχος 2ο) του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αλ. Κοντού, που προβλέπει την αλιεία με μηχανότρατες σε απόσταση από την ακτή μικρότερη από αυτή που ορίζει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός, ζητούν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ΑΡΧΕΛΩΝ, Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, MΟm-Εταιρία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, Greenpeace και WWF Ελλάς. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον Υπουργό να προχωρήσει στην ουσιαστική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για την αλιεία, στοχεύοντας στη βιώσιμη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων και της βιοποικιλότητας, στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και κατά συνέπεια σε μία βιώσιμη αλιεία που εξασφαλίζει μακροχρόνια την ευημερία των αλιέων.

Με βάση τη συγκεκριμένη απόφαση το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αποφάσισε να παρεκκλίνει από την ελάχιστη απόσταση του 1,5 ναυτικού μιλίου από την ακτή για τη χρήση διχτυού τράτας βυθού που ορίζει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 «σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα», μειώνοντας την απόσταση στο 1 ν.μ.

Η συγκεκριμένη παρέκκλιση, επιτρέπεται από τον Κανονισμό 1967/2006 με την προϋπόθεση όμως ότι δεν επιφέρει «καμία σημαντική επίπτωση στο θαλάσσιο περιβάλλον». Κάτι τέτοιο δεν τεκμηριώνεται από τα υπάρχοντα επιστημονικά και περιβαλλοντικά δεδομένα. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, που αποδεικνύουν ότι η μηχανότρατα είναι το λιγότερο επιλεκτικό από όλα τα αλιευτικά εργαλεία, με παρεμπίπτοντα αλιεύματα και απορρίψεις (δηλαδή μη εμπορεύσιμους θαλάσσιους οργανισμούς που αλιεύονται και μετά πετιούνται) που φτάνουν το 44% κατά μέσο όρο ετησίως. Παράλληλα, η μηχανότρατα έχει τις πιο καταστροφικές επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον, δεδομένου ότι όταν σύρεται στο βυθό προκαλεί σημαντικές ζημιές στους θαλάσσιους βιοτόπους.

Με απογοήτευση διαπιστώνουμε ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προχωρά σε ρυθμίσεις αντίθετες με το πνεύμα του Κανονισμού 1967/2006 χωρίς μάλιστα διάλογο με τους ενδιαφερόμενους φορείς (αλιείς, επιστημονικούς φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις) και αδυνατεί να εφαρμόσει την αναγκαία προληπτική προσέγγιση, μη λαμβάνοντας ουσιαστικά μέτρα για την προστασία και διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και την προώθηση της βιώσιμης διαχείρισής τους. Αντίθετα, προτιμά να επιστρέψει σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν ανταποκρίνονται στην σημερινή κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων, παρόλο που το ίδιο παραδέχεται ότι «τα περισσότερα βενθοπελαγικά είδη βρίσκονται σε κατάσταση σχετικής υπεραλίευσης ή υπεραλίευσης» (κείμενο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας 2007-2013).

http://www.mom.gr/displayITM1.asp?ITMID=192

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails