Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Τον Ιανουάριο εγκαινιάζεται η δημόσια Τράπεζα Βλαστοκυττάρων της Θεσσαλονίκης

Στις 14 Ιανουαρίου ανοίγει η δεύτερη Δημόσια Τράπεζα Ομφαλικών Μοσχευμάτων (ή βλαστοκυττάρων) στην Ελλάδα, η οποία θα λειτουργεί στο Νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης.

Η τράπεζα θα αποθηκεύει κύτταρα του ομφάλιου λώρου από βρέφη που γεννιούνται σε δημόσια συνεργαζόμενα μαιευτήρια, με την προοπτική να χρησιμοποιηθούν για την καταπολέμηση αιμοτολογικών νοσημάτων σε άλλα παιδιά.

«Μέχρι σήμερα πετούσαμε μετά τη γέννηση του παιδιού το αίμα που έχει απομείνει στον ομφάλιο λώρο μαζί με τον πλακούντα μια και δεν γνωρίζαμε τη χρησιμότητά του. Τώρα όμως γνωρίζουμε ότι το λίγο έστω αυτό αίμα που παραμένει στον πλακούντα είναι υπερπολύτιμο και μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές και ιδιαίτερα ζωές παιδιών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μόσχευμα μυελού των οστών σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες που πάσχουν από λευχαιμία και άλλες κακοήθεις ή γενετικές αιματολογικές ασθένειες» εξηγεί ο Δαμιανός Σωτηρόπουλος, επιμελητής Α΄ της Αιματολογικής Κλινικής της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού.

Οι δύο δημόσιες τράπεζες (η άλλη βρίσκεται στην Αθήνα) διαφέρουν από τις ιδιωτικές, καθώς οι υπηρεσίες τους προσφέρονται δωρεάν και τα μοσχεύματα προσφέρονται σε οποιονδήποτε συμβατό ασθενή, και όχι μόνο στο ίδιο το παιδί από τα οποία προέρχονται, όπως στις ιδιωτικές τράπεζες.

«Σήμερα υπάρχουν 200.000 αποθηκευμένα μοσχεύματα στις δημόσιες τράπεζες και έχουν πραγματοποιηθεί 7.500 μεταμοσχεύσεις από τις οποίες οι 3.700 σε παιδιά. Από το σύνολο των ιδιωτικών Τραπεζών παγκοσμίως αναφέρεται στην βιβλιογραφία μία μόνο αυτόλογη μεταμόσχευση» αναφέρει ο κ Σωτηρόπουλος.

Για την κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας σε ομφαλικά μοσχεύματα απαιτούνται περίπου 10.000 δότες, σύμφωνα με μελέτη της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας και του Εργαστηρίου Στατιστικής και Μεθόδων Ποσοτικής Ανάλυσης της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.

Μέχρι σήμερα το ένα τρίτο των ασθενών που αναζητούν δότη αιμοποιητικών κυττάρων δεν καταφέρνουν τελικά να βρουν συμβατό μόσχευμα.

Η Τράπεζα Ομφαλικών Μοσχευμάτων του νοσοκομείου «Παπανικολάου» θα λειτουργήσει με εξοπλισμό που δώρισε η οργάνωση Φίλοι Κοινωνικής Παιδιατρικής & Ιατρικής «Ανοιχτή Αγκαλιά».

in.gr

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Η καταγωγή της ζωής στον πλανήτη

Με την βοήθεια ενός ξεκάθαρου πειράματος ερευνητές πρόσφεραν στοιχεία σε ένα από τα ποια σύνθετα προβλήματα της εξέλιξης: πως τα προγονικά οργανικά μόρια συνευρέθηκαν για να δημιουργήσουν τη ζωή. Συγκεκριμένα, αυτή η έρευνα δείχνει πως το αρχαϊκό RNA ενώθηκε για να σχηματίσει ένα σημαντικό βιολογικό μόριο.

Το RNA, ο μονόκλωνος προπομπός του DNA, συνήθως επεκτείνεται κατά ένα νουκλεοτίδιο τη φορά, αυξάνοντας έτσι σαν μία συνδεδεμένη αλυσίδα. Το πρόβλημα είναι ότι στον πρωτόγονο κόσμο του RNA δεν υπήρχαν ένζυμα για να καταλύσουν αυτήν την αντίδραση και παρόλο που η αύξηση του RNA θα συνεχιζόταν κανονικά, θα γίνονταν με τέτοιο αργό ρυθμό που δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει σε μήκος τα λίγα νουκλοετίδια (διότι, καθώς νουκλεοτίδια προσδένονται στο ένα άκρο μπορούν να αποδεσμεύονται από το άλλο).

Ο Ernesto Di Mauro και οι συνεργάτες του έλεγξαν αν υπάρχει κάποιος μηχανισμός που να ξεπερνά αυτό το θερμοδυναμικό εμπόδιο με το να επωάζουν μικρά κομμάτια RNA σε νερό με διαφορετικές τιμές θερμοκρασίας και pH.

Βρήκαν ότι κάτω από ευνοϊκές συνθήκες (όξινο περιβάλλον και θερμοκρασία κάτω από 70 βαθμούς Κελσίου) τμήματα που αποτελούνταν από 10-24 κομμάτια μπορούσαν φυσικά να συνταχθούν σε μεγαλύτερα τμήματα σε 14 ώρες.

Τα τμήματα του RNA συγκεντρώνονταν ως δίκλωνες δομές συνδεδεμένες στα άκρα. Τα τμήματα αυτά δεν ήταν ανάγκη να είναι ισομεγέθη, αλλά η αποτελεσματικότητα των αντιδράσεων εξαρτούνταν από το μέγεθος (όσο μεγαλύτερο τόσο το καλύτερο, αν και η αποτελεσματικότητα πέφτει ξανά πάνω από τα 100 νουκλεοτίδια) και από την ομοιότητα των αλληλουχιών των τμημάτων.

Οι ερευνητές θεώρησαν ότι αυτή η αυθόρμητη σύντηξη -ή σύνδεση- θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος ώστε το RNA να ξεπεράσει τα αρχικά εμπόδια για αύξηση και να φτάσει σε ένα βιολογικώς σημαντικό μέγεθος: σε περίπου 100 βάσεις μήκος τα μόρια RNA μπορούν να σχηματίζουν λειτουργικές τρισδιάστατες δομές.

Πηγή: ScienceDaily

i-monk Alliance: Διεθνής Συμμαχία για την διατήρηση της Μεσογειακής φώκιας

Μια διεθνής πρωτοβουλία με στόχο την ανάκαμψη των πληθυσμών της Μεσογειακής φώκιας και την προστασία των βιοτόπων της σε όλο το εύρος της παλαιότερης ιστορικής της εξάπλωσης πήρε σάρκα και οστά στη Μαδέιρα της Πορτογαλίας στις 9 Νοεμβρίου 2008: η ίδρυση της Διεθνούς Συμμαχίας για τη διατήρηση της Μεσογειακής φώκιας ή αλλιώς i-monk Alliance.

Τα ιδρυτικά μέλη της Συμμαχίας είναι το CBD Habitat, από την Ισπανία, η MOm από την Ελλάδα, η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση International Fund for Animal Welfare (IFAW), το Φυσικό Πάρκο της Μαδέρας (PNM) στην Πορτογαλία, η Τουρκική περιβαλλοντική οργάνωση για την προστασία της Μεσογειακής φώκιας SAD-AFAG και το διεθνές εξειδικευμένο για τις φώκιες Monachus ηλεκτρονικό περιοδικό “The Monachus Guardian”. Όλα τα μέλη έχουν εμπειρία δεκαετιών στην επιστημονική έρευνα, την ενεργό προστασία - διαχείριση και στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη Μεσογειακή φώκια, από τις ακτές του Ατλαντικού στη Μαυριτανία, μέχρι και τις βραχονησίδες του Αιγαίου στη Μεσόγειο.

Η MOm έχει αναλάβει τη γραμματεία της Συμμαχίας για τον επόμενο χρόνο και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη συντονίζει τις ενέργειες και δράσεις που αποφασίστηκαν στη Μαδέρα από κοινού για το ερχόμενο διάστημα. Η ίδρυση του i-monk Alliance αποτελεί μια πολύ σημαντική επιτυχία στα πλαίσια της διεθνούς συνεργασίας για την προστασία της άμεσα απειλούμενης με εξαφάνιση Μεσογειακής φώκιας και του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε το κείμενο της ίδρυσης ελληνικά ή αγγλικά

Mom

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Δύο από ένα: αποκαλύπτεται η εξέλιξη των φύλων από ερμαφρόδιτους προγόνους

Μετάφραση από το ScienceDaily

Έρευνα από το πανεπιστήμιο του Pittsburgh που δημοσιεύεται στην έκδοση της 20ης Νοεμβρίου του περιοδικού Hederity θα μπορούσε να παρέχει αποδείξεις για τα αρχικά στάδια της εξέλιξης των ξεχωριστών φύλων, μία θεωρία που πρεσβεύει ότι τα αρσενικά και θηλυκά άτομα προέκυψαν από ερμαφρόδιτους προγόνους. Αυτά τα αρχικά στάδια δεν είναι πλήρως κατανοητά καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ζωικών ειδών αναπτύχθηκε στο στάδιο αποχωρισμού των φύλλων πολύ νωρίς για να μπορούν οι επιστήμονες να το παρατηρήσουν.

Παρ' όλα αυτά η Tia-Lynn Ashman μία εξελικτική βοτανολόγος του τμήματος βιολογικών επιστημών στο Pitt's School of Arts and Sciences τεκμηρίωσε την αρχική εξέλιξη του διαχωρισμού των φύλων σε είδη άγριας φράουλας που ακόμα διαφοροποιούνται από τον ερμαφροδιτισμό. Τα ευρήματα αυτά εφαρμόζονται και στα ζώα (μέσω της ενιαίας θεωρίας) και αποτελούν τις πρώτες ενδείξεις που υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η ίδρυση των ξεχωριστών φύλων προέκυψε από γενετική μετάλλαξη σε ερμαφρόδιτα γονίδια που οδήγησε σε εμφάνιση αρσενικών και θηλυκών φυλετικών χρωμοσωμάτων. Με την ικανότητα να αναπαράγονται αλλά απαλλαγμένα από τα μειονεκτήματα της ενδογαμίας των ερμαφρόδιτων, τα ξεχωριστά φύλα άνθισαν.

"Αυτό είναι ένα σημαντικό τεστ για τη θεωρία που αναφέρεται στα αρχικά στάδια της εξέλιξης των φυλετικών χρωμοσωμάτων και αποτελούν μέρος της διαδικασίας για να κατανοήσουμε το πως είμαστε σήμερα" λέει η Ashman. Πρόσθεσε ότι η μελέτη αυτή δείχνει ότι τα φυτά μπορούν να προσφέρει ενορατικότητα στην εξέλιξη των ζώων και του ανθρώπου. "Έχουμε τη δυνατότητα να παρατηρούμε την εξέλιξη των φυλετικών χρωμοσωμάτων στα φυτά επειδή αυτή η ανάπτυξη είναι πιο πρόσφατη. Δεν θα το δούμε αυτό σε ζώα διότι τα φυλετικά χρωμοσώματα αναπτύχθηκαν πολύ παλιά. Αντ'αυτού, μπορούμε να μελετήσουμε ένα είδος που είναι στα αρχικά στάδια και να εφαρμόσουμε στα ζώα βασιζόμενη στην ενιαία θεωρία , ότι δηλαδή η ζωική και φυτική βιολογία συχνά επικαλύπτονται".

Η Ashman δήλωσε στο περιοδικό Science το 2004 ότι τα ανθοφόρα φυτά και τα ζώα εφαρμόζουν παρόμοιες αναπαραγωγικές στρατηγικές για να αυξήσουν την αναπαραγωγική επιτυχία και την γενετική ποικιλομορφία Αυτές οι στρατηγικές περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό αρσενικών αναπαραγωγικών κυττάρων, ανταγωνισμό για σύντροφο και προσέλκυση συντρόφου είτε με μάχη είτε με φυσική διακόσμηση, αποφυγή ενδογαμίας και κλίση του αρσενικού για να παράξει όσο το δυνατόν περισσότερους απογόνους.

Για την παρούσα μελέτη η Ashman και η μεταδιδακτορική επιστημονική συνεργάτης του Pitt, Rachel Spigler δούλεψαν με είδη άγριας φράουλας στα οποία η εξέλιξη του διαχωρισμού των φύλων δεν έχει ολοκληρωθεί, οπότε τα ερμαφρόδιτα συνυπάρχουν με αρσενικά και θηλυκά άτομα. Τα φυλετικά χρωμοσώματα σε αυτά τα φυτά έχουν δύο θέσεις γονιδίων, όπου το ένα ελέγχει τη στειρότητα και τη γονιμότητα στα αρσενικά άτομα και το άλλο στα θηλυκά. Οι απόγονοι που κληρονομούν και τα δύο γονίδια γονιμότητας είναι ερμαφρόδιτοι και έχουν την ικανότητα της αυτογονιμοποίησης. Φυτά που κληρονομούν ένα γονίδιο στειρότητας και ένα γονιμότητας είναι είτε αρσενικά είτε θηλυκά. Τέλος, αυτά που έχουν δύο γονίδιο στειρότητας είναι στείρα και δεν αποκτούν απογόνους, επομένως εξαφανίζονται.


Τα φυτά που δεν είναι ερμαφρόδιτα μπορούν να διασταυρωθούν μεταξύ τους, αλλά και με τα ερμαφρόδιτα και περνούν έτσι τη μετάλλαξη, που μπορεί να έχει αποτέλεσμα έναν απόγονο ενός φύλου. Όταν λαμβάνεται υπόψη η αναπαραγωγική ύφεση των ερμαφρόδιτων αναμένεται μία σταδιακή μείωση στον αριθμό των ερμαφρόδιτων φυτών. Επομένως, λιγότερα χρωμοσώματα με δύο γονίδια γονιμότητας θα κληρονομούνται και ο αριθμός των ατόμων που ανήκουν σε ένα φύλο θα αυξάνεται.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Το κάπνισμα σκοτώνει


Ο εικονιζόμενος σκύλος μασούσε εδώ και χρόνια δέκα τσιγάρα την ημέρα. Ζούσε στο Γκρατζ της Αυστρίας και έχασε τη ζωή του στα 22(!) του χρόνια (ανθρώπινα, όχι σκυλίσια), όταν τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο στο δρόμο. Πήγαινε στο καπνοπωλείο.

http://media.yooblog.gr/2008/12/18/1045/#comments

Περίθαλψη άγριων ζώων: παρόν, μέλλον και ελπίδες

Ημερίδα με θέμα την περίθαλψη των άγριων ζώων στην Ελλάδα διοργάνωσε η Ε.Ο.Ε. στο πλαίσιο της Φοιτητικής Εβδομάδας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις 12/11. Ήταν η πρώτη φορά που όλοι οι φορείς που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με την περίθαλψη (ΜΚΟ, Πανεπιστημιακοί, Νομαρχία, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων) βρέθηκαν στην ίδια αίθουσα και συζήτησαν για την περίθαλψη και τα προβλήματά της. Επιθυμία όλων είναι να συσταθεί ένα ευέλικτο δίκτυο επικοινωνίας, συνεργασίας και ανταλλαγής εμπειριών για τα επιστημονικά θέματα της περίθαλψης των άγριων ζώων, που όμως θα στοχεύει και στην επίλυση πρακτικών, καθημερινών δυσκολιών.

Παράλληλα, όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί μια Συντονιστική Επιτροπή που θα έχει ως πρωταρχικούς στόχους τη σύνταξη του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την περίθαλψη της άγριας πανίδας, τη δημιουργία Κώδικα Δεοντολογίας για τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά και την κατάθεση προτάσεων για τη βελτίωση της εθνικής νομοθεσίας. Η Βάση Δεδομένων του Υ.Α.Α.Τ., που αυτή τη στιγμή είναι ανενεργή, θα πρέπει να επαναλειτουργήσει με κοινά πρωτόκολλα για όλους, ώστε να αποτελεί κομβικό σημείο γνώσης, προστασίας και διαχείρισης της άγριας πανίδας.

Τέλος, τέθηκε το θέμα της χωροταξικής διασποράς των Κέντρων Περίθαλψης και επισημάνθηκε η έλλειψη ενός αντίστοιχου Κέντρου για τη Βόρεια Ελλάδα. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία θεωρεί ιδιαιτέρα θετικά τα συμπεράσματα της πρώτης αυτής συνάντησης και καλεί όλους τους εμπλεκόμενους να αναλάβουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

Από το newsletter της Ορνιθολογικής

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Μετατροπή ωκεάνιας θερμικής ενέργειας

Τα γεγονότα

Το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι καλυμμένο από ωκεανούς και αυτοί απορροφούν ένα τεράστιο ποσό ενέργειας από τον ήλιο κάθε μέρα. Η μετατροπή ωκεάνιας θερμικής ενέργειας (Ocean thermal energy conversion - OTEC) στηρίζεται σε αυτήν την ενέργεια για να παράγει ηλεκτρισμό.

Η μετατροπή ωκεάνιας θερμικής ενέργειας βασίζεται στο γεγονός ότι το νερό κοντά στην επιφάνεια θερμαίνεται από τον ήλιο, ενώ το νερό στο βάθος μπορεί να είναι πολύ πιο κρύο. Οι εγκαταστάσεις της OTEC χρησιμοποιούν το ζεστό νερό της επιφάνειας για να θερμάνουν την αμμωνία ή κάποιο άλλο υγρό που βράζει σε χαμηλή θερμοκρασία. Το παραγόμενο αέριο χρησιμοποιείται για να οδηγήσει τουρμπίνες στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Το αέριο στη συνέχεια ψύχεται από το κρύο νερό που προέρχεται από τα βάθη του ωκεανού και έπειτα ανακυκλώνεται για την παραγωγή δύναμης.

Καθώς η OTEC βασίζεται στις διαφορές των θερμοκρασιών, δρα καλύτερα στους τροπικούς όπου η επιφάνεια είναι θερμότερη. Όσο η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου στρώματος νερού είναι περίπου 20 βαθμοί Κελσίου ένα σύστημα OTEC μπορεί να παράγει σημαντικά ποσά ενέργειας.

Η ιδέα για τη μετατροπή ωκεάνιας θερμικής ενέργειας προτάθηκε το 1881 από το Γάλλο φυσικό Jacques-Arsene d'Arsonval. Οι πρώτες εγκαταστάσεις OTEC κατασκευάστηκαν στην Κούβα το 1930 και παρήγαγαν 22 κιλοβάτ ισχύ, αρκετή για να εφοδιάζει βιαίως δύο μοντέρνα τυπικά νοικοκυριά. Παρόλο που κάποιες εγκαταστάσεις OTEC κατασκευάστηκαν κατά την πετρελαϊκή κρίση τη δεκαετία του 70, η χρηματοδότηση για αυτά μειώθηκε όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου και κανένα δε λειτουργεί τώρα.

Σήμερα, η αυξημένες τιμές των καυσίμων έστρεψαν το ενδιαφέρον σε αυτές τις συσκευές Το Σεπτέμβριο η υπηρεσία ενέργειας των Η.Π.Α. έδωσε την πρώτη επιχορήγησή της για OTEC .

Πλεονεκτήματα

Αν λιγότερο από το ένα δέκατο του 1% όλης της ηλιακής ενέργειας που παγιδεύεται στους ωκεανούς μπορούσε να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια θα τροφοδοτούσε πάνω από 20 φορές την ολική ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώνουν οι Η.Π.Α. καθημερινά σύμφωνα με το Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμης Ενέργειας (National Renewable Energy Laboratory). "Θα μπορούσε εύκολα να παράγει όλη την ενέργεια που θέλουμε" λέει ο Terry Penney διευθυντής εργαστηριακού προγράμματος στο Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμης Ενέργειας. "Η διαδικασία είναι πολύ χαμηλής αποδοτικότητας μόνο 2,3 ή 4% , αλλά όλη αυτή η ενέργεια είναι δωρεάν"


Σε αντιδιαστολή με την αιολική και την ηλιακή ενέργεια η OTEC μπορεί να παράγει συνεχή ισχύ που η ωφέλειά τους μπορεί να βασιστεί σε κάθε στιγμή της ημέρας. Ο ηλεκτρισμός που παράγει μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να οδηγήσει χημικές αντιδράσεις που παράγουν καύσιμα όπως το υδρογόνο, αμμωνία ή μεθανόλη προσθέτει ο Penney. Μπορεί ειδικά να ωφελήσει νησιωτικές κοινότητες και στρατιωτικά φυλάκια που βασίζονται κυρίως σε εισαγόμενα καύσιμα.

Βασιζόμενο στο πως στήνονται οι εγκαταστάσεις OTEC, θα μπορούσαν να προμηθεύουν άφθονες ποσότητες πόσιμου νερού λέει ο Penney. Επίσης, το νερό από το βάθος που ρουφούν οι εγκαταστάσεις είναι φυσικά φορτωμένο με θρεπτικά συστατικά που βουλιάζουν από την επιφάνεια, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για υδατοκαλλιέργειες. "Πειράματα που έγιναν στη Χαβάη έδειξαν ότι αστακοί και σολομοί αυξάνονταν πολύ πιο γρήγορα με αυτό το πλούσιο σε θρεπτικά νερό" εξηγεί.

Μειονεκτήματα

Η μετατροπή ωκεάνιας θερμικής ενέργειας απαιτεί πολλά λεφτά καθώς οι συσκευές είναι τεράστιο εγχείρημα, εξηγεί ο Penney. Οι σωλήνες πρέπει να είναι ευρείς αλλιώς το νερό από το βάθος τρέχει πολύ γρήγορα και θερμαίνεται από την τριβή με τις πλευρές του σωλήνα κάτι που δεν πρέπει να γίνεται διότι το νερό από κάτω πρέπει να είναι κρύο. Για να προσλαμβάνουν το ψυχρό νερό οι σωλήνες πρέπει επίσης να εκτείνονται πολλά μέτρα προς τα κάτω.

Το να λειτουργούν οι συσκευές αντιμετωπίζοντας το διαβρωτικό θαλασσινό νερό και το οργανικό φορτίο που αναπόφευκτα τις αποφράζει είναι και αυτό μία πρόκληση.

¨Και για όλη αυτήν την επένδυση δεν γνωρίζεις αν μέσα σε δυο μήνες μία τροπική καταιγίδα τα καταστρέψει όλα" λέει ο Penney. Βέβαια, "η πετρελαϊκή βιομηχανία ξέρει πως να στήνει τις υποδομές στον ωκεανό και να ανοίγει τρύπες σε βάθος 15.000 ποδιών. Η τεχνολογία υπάρχει, απλά θα μπορούσε να είναι πολύ δαπανηρή."

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της OTEC είναι ακόμη ένα σκοτεινό σημείο. Ενώ τα θρεπτικά στοιχεία από τα βαθιά νερά μπορούν να οδηγήσουν σε άνθιση τις υδατοκαλλιέργειες, ένα ερώτημα είναι αν αυτά θα ευνοήσουν την ανάπτυξη και μη επιθυμητής ζωής ταυτόχρονα. "Και εάν αντλείς δισεκατομμύρια γαλόνια από τα βάθη τι μπορεί να αλλάξει εκεί;" διερωτάται ο Penney. "Υπάρχει και εκεί ζωή."

Ένα ακόμα ερώτημα είναι εάν η OTEC μπορεί να εκτρέψει την πορεία των καταιγίδων. "Αν αλλάξεις τη θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας κατά ακόμα και μερικά δέκατα Κελσίου, μπορείς να κατευθύνεις μια καταιγίδα" λέει ο Penney.

Εσείς τι πιστεύετε;

Πηγή livescience

Μιας και ζητάει και τη γνώμη μας... εγώ πιστεύω ότι οι οικολογικές επιπτώσεις ίσως επικαλύπτουν τα οικολογικά οφέλη, καθώς τα ωκεάνια οικοσυστήματα είναι πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές της θερμοκρασίας λόγω της μεγάλης θερμοχωρητικότητας του νερού. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι καθαρά μία θερμική ρύπανση. Ακόμα, λόγω της άντλησης των θρεπτικών και των οργανικών θρυμμάτων από τα βαθιά νερά πιθανώς να εμφανιστούν προβλήματα στις βιοκοινότητες των βαθιών νερών λόγω έλλειψης τροφής.

Το θέμα είναι πριν την εφαρμογή της μεθόδου να γίνουν οι κατάλληλες έρευνες ώστε να επαληθευτούν ή να διαψευσθούν οι όποιες αμφιβολίες υπάρχουν. Ήδη λειτουργούν OTEC εγκαταστάσεις όπως για παράδειγμα στη Χαβάη, όπως μπορεί να ενημερωθεί κάποιος από το ιστότοπο http://www.otecnews.org/

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008


Ένα χέρι πιέζει ένα κουμπί, το ηλεκτρικό παράθυρο του αυτοκινήτου μισανοίγει και ε΄να άδειο κουτάκι από γκαζόζα πέφτει στην άσφαλτο... Έπειτα, το αυτοκίνητο επιταχύνει και χάνεται στη μέση της χαοτικής κυκλοφορίας αφήνοντας πίσω ένα σκούρο σύννεφο καυσαερίου ενώ το σκούρο σύννεφο χάνεται στην ατμόσφαιρα. Το κουτάκι έμεινε πίσω, μακριά, πολύ μακριά... Σε άλλο μέρος του πλανήτη, πολύ πιο μακρινό, άλλο χέρι πιέζει ένα κουμπί και ένα όπλο με απεμπλουτισμένο ουράνιο σπέρνει το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μεταξύ γλωσσών φωτιάς, νεφών μαύρου καπνού και και αποβλήτων πετρελαίου, αλλά όλα αυτά συμβαίνουν μακριά, πολύ μακριά... Αυτή τη στιγμή, που η καθημερινή ζωή κυλά φυσιολογικά, ένας κάδος απορριμμάτων υψώνεται στη ράχη ενός τεράστιου φορτηγού που αφήνει να πέσει το φορτίο του στην κορυφή μιας χωματερής που στα περίχωρα της πόλης δεν σταματά να μεγαλώνει και να εξαπλώνεται. Αλλά όσο όλα αυτά τα απορρίμματα δεν εισβάλουν στην οθόνη της τηλεόρασης, όλα αυτά συμβαίνουν μακριά, πολύ μακριά... Σε άλλη γωνιά της γης, κάποιος στρίβει το τιμόνι, μετά ενεργοποιεί έναν διακόπτη και το τρακτέρ, εφοδιασμένο με ηλεκτρικό πριόνι, ανοίγει δρόμο στο δάσος, όπως ένας ιππότης με την ασπίδα του στο μέσο των πεζικάριων εχθρών του, αφήνοντας δεξιά και αριστερά ένα στρώμα από πεσμένα δέντρα... Σε αυτό το ξέφωτο που θα εξαπλωθεί μέχρι να σβηστεί κάθε ανάμνηση δάσους, θα επεκταθεί η σπορά μεταλλαγμένης (σ.σ. γενετικά τροποποιημένης) σόγιας, βεβιασμένη από τα τόσο αποτελεσματικά αλλά και τοξικά λιπάσματα, κάτι που εξασφαλίζει εύκολη σοδειά και αποδοτικές εξαγωγές, αλλά όλα αυτά συμβαίνουν καταμεσής του δάσους του Τσάκο, δηλαδή μακριά, πολύ μακριά. Ή στο δάσος των Φιλιππίνων που είναι επίσης μακριά, πολύ μακριά. Ή οπουδήποτε αλλού, αλλά που ο κάτοικος της Γης να νοιώθει ξεκομμένος από τον ίδιο του τον πλανήτη, ο ίδιος που σαν να επρόκειτο για τον τενεκέ τον σκουπιδιών που έχει στην κουζίνα του, τον γεμίζει μέχρι κορεσμού με απορρίμματα της καθημερινής του ζωής... Όταν η πλαστική σακούλα γεμίζει, ένα χέρι τη βγάζει στον δρόμο και αργότερα, άλλο χέρι την περισυλλέγει και την πετάει μακριά, πολύ μακριά... Όταν η Γη ξεχειλίσει με όλα αυτά τα απορρίμματα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, ποιο χέρι θα αναλάβει έναν πλανήτη που θα έχει μετατραπεί σε τενεκέ σκουπιδιών; Η οικολογική πρόκληση είναι ξεκάθαρη: η ρύπανση είναι μακριά... Είναι μακριά; Μακριά από που;

Πρόλογος 2ου τόμου της σειράς: Οικολογική πρόκληση, κίνδυνοι και λύσεις για έναν πλανήτη υπό απειλή, τόμος 2: Ρύπανση

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Χρησιμοποιείστε τη φύση για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών

Καθώς σαν σήμερα πριν από 11 χρόνια υπεγράφει η συνθήκη του Κιότο, παραθέτω ένα κείμενο της ΙUCN για το πως πρέπει να χρησιμοποιείται η φύση για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και όχι τα ανθρώπινα (άχρηστα και επιβλαβή πολλές φορές) κατασκευάσματα, απλά και μόνο για να εξυπηρετούνται συμφέροντα εταιρειών και εργολάβων.

Το IUCN (Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης) προτείνει ότι οι χώρες θα πρέπει να χρησιμοποιούν τους φυσικούς τους πόρους για να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές.

Προστατεύοντας τους φυσικούς πόρους, όπως δάση ποτάμια και μανγκρόβια, αυξάνεται η ικανότητα να αντιμετωπισθούν οι αλλαγές που ήδη συμβαίνουν ως αποτέλεσμα των υπερθέρμανσης του πλανήτη.


«Οι κυβερνήσεις συναντιούνται πάλι μαζί στο Πόζναν για να αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση, άλλα δεν έχουν πολύ χρόνο» λέει η γενική διευθύντρια της IUCN Julia Marton-Lefèvre. «Πρέπει να κάνουμε πραγματική πρόοδο στο Πόζναν για να πετύχουμε μία σημαντική συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος για μετά το 2012 στην Κοπεγχάγη το 2009».

Η διορία για να τεθούν σημαντικές μειώσεις στις εκπομπές πλησιάζουν γρήγορα. Μειωμένες εκπομπές από αποδάσωση και υποβάθμιση, Reduced Emissions from Deforestation and Degradation (REDD), σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες προωθούν την προστασία των δασών, είναι ένας από τους πιο άμεσους και αποτελεσματικούς τρόπους για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα.

«Τα δάση έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ο καλύτερος τρόπος για να επιβραδύνουμε το ρυθμό της θέρμανσης του πλανήτη» λέει ο Stewart Maginnis, επικεφαλής του προγράμματος για την προστασία των δασών της IUCN. «Αλλά για να συμπεριληφθούν στο πλαίσιο για τις κλιματικές αλλαγές μετά το 2012 οι μειωμένες εκπομπές από αποδάσωση και υποβάθμιση (REDD), θα ήταν σημαντικό οι χώρες να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της αποψίλωσης. Αυτό θα συμπεριλάβει αυξημένη καλή διακυβέρνηση, με συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και σεβασμό στα δικαιώματα των γηγενών πληθυσμών».

Παρά το γεγονός ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες εκπέμπουν λιγότερες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου ανά κάτοικο, είναι αυτές που θα δεχτούν τις περισσότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Οι φτωχοί και ευάλωτοι είναι αυτοί που κυρίως θα χτυπηθούν από την αυξημένη ανομβρία, τις πλημμύρες, την έλλειψη φαγητού, καυσίμων, φαρμάκων και γενικά πρώτων υλών. Οι συζητήσεις στο Πόζναν πρέπει να προοδεύσουν στη βοήθεια προς τους ανθρώπους, ώστε να προσαρμοστούν σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα. Η φύση έχει ήδη πολλές λύσεις.


«Είναι πολλές φορές προτιμότερο να χρησιμοποιείς μανγκρόβια, για παράδειγμα, για να προστατεύσεις κοινωνίες στην ακτή ενάντια σε ακραία καιρικά φαινόμενα απ’ ότι ένα θαλάσσιο τείχος, διότι τα μανγκρόβια κάνουν περισσότερα από το να προστατεύουν την ακτογραμμή» λέει ο Neville Ash επικεφαλής του προγράμματος της IUCN για τη διαχείριση των οικοσυστημάτων. «Παρέχουν τρόπους στους ανθρώπους για να βγάζουν ένα εισόδημα, αποτελούν κατοικία για πολλά άλλα σημαντικά είδη και το σημαντικότερο απ’ όλα είναι το ότι ήδη υπάρχουν. Πρέπει απλώς να κατανοήσουμε την αξία τους και να τα διαχειριστούμε κατάλληλα».

Η IUCN απαιτεί να φύγουν τα εμπόδια για μία εποικοδομητική συμφωνία για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, ειδικά με βάση την ατζέντα της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης στις ΗΠΑ.

«Οι ανεπτυγμένες χώρες να υπογράψουν για μείωση των εκπομπών της τάξης του 80-95% σε σχέση με τις εκπομπές του 1990 για το 2050 είναι μία υπόσχεση για το πολύ μακρινό μέλλον» λέει (ο/η) Ninni Ikkala, στέλεχος της IUCN. «Θέλουμε να δούμε απτές δεσμεύσεις για μείωση αυτών των επιπέδων κατά 25-40% έως το 2020».

Μετάφραση από IUCN

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Αιγαίο: Μία μοναδική θάλασσα, αλλά για πόσο ακόμα;

Αναδημοσίευση από το Αρχιπελαγος

Το Αιγαίο Πέλαγος, εδώ και πολλές χιλιετίες αποτελεί μία θάλασσα ιδιαίτερης σημασίας, καθώς ως θαλάσσιος δρόμος, συνέβαλλε στην ανταλλαγή ιδεών και αγαθών και στην ανάπτυξη όλων των παραμεσόγειων πολιτισμών. Ως σύνολο οικοσυστημάτων, το Αιγαίο συντήρησε και συντηρεί μία σπάνια ποικιλότητα ζωντανών οργανισμών. Παρόλο που λόγω των φυσικοχημικών χαρακτηριστικών του, είναι μία θάλασσα ολιγοτροφική, εν τούτοις χαρακτηρίζεται από υψηλή βιοποικιλότητα θαλάσσιων οργανισμών (δηλαδή υψηλό αριθμό διαφορετικών ειδών). Στις μέρες μας, που οι περισσότερες θάλασσες παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων μεγάλο μέρος των ευρωπαικών και μεσογειακών θαλασσών, υποβαθμίζονται σημαντικά, το Αιγαίο συνεχίζει να στηρίζει σημαντικούς πληθυσμούς από σπάνια και προστατεύομενα είδη.

Σπάνιος Φυσικός Πλούτος

Για να κατανοήσουμε την περιβαλλοντική μοναδικότητα του Αιγαίου, πρέπει να κάνουμε μία σύντομη αναφορά στο φυσικό του πλούτο. Το Αιγαίο στηρίζει τις τελευταίες στη Μεσόγειο, μεγάλες εκτάσεις από θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας (τις λεγόμενες φυκιάδες), που είναι ο σημαντικότερος προστατευόμενος τύπος οικοσυστήματος στη Μεσόγειο, θεμελιώδους σημασίας για την παραγωγικότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων αλλά και της αλιείας. Τα λιβάδια Ποσειδωνίας συμβάλλουν στην αποτροπή της παράκτιας διάβρωσης, με συνέπεια η καταστροφή τους να σημαίνει εκτεταμένη διάβρωση καθώς και εξαφάνιση παραλιών. Στην αμέσως βαθύτερη θαλάσσια ζώνη συναντάμε τη λεγόμενη «τραγάνα», προστατευόμενους υφάλους ροδοφυκών που απαιτούν έως και 11.000 χρόνια για το σχηματισμό τους. Στα παράκτια οικοσυστήματα, έχουν καταγραφεί περισσότερα από 550 είδη φυκών, 120 είδη σφουγγαριών και χιλιάδες είδη ασπόνδυλων οργανισμών και ψαριών, που θα απαιτούσαν πολλές σελίδες για να τα περιγράψουμε. Οι ανοιχτές θάλασσες στηρίζουν από τους σημαντικότερους στη Μεσόγειο, πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών, με 4 είδη δελφινιών, 2 είδη φαλαινών και το μεγαλύτερο εναπομείναντα στον κόσμο πληθυσμό Μεσογειακής φώκιας, ένα είδος που απειλείται με άμεση εξαφάνιση.


Τα παραπάνω συνθέτουν τη «μαγική εικόνα» του Αιγαίου, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν μόνο από... τύχη, δεδομένου ότι δεν έχει εφαρμοστεί κανένα μέτρο για την ουσιαστική διαχείριση ή προστασία τους. Σε μία εποχή όπου όλες οι χώρες, ακόμα και οι λεγόμενες αναπτυσσόμενες, προσπαθούν να αναδειχθούν μέσα από την αειφόρο ανάπτυξη και τη προβολή του φυσικού τους πλούτου, η Ελλάδα όχι μόνο αγνοεί, αλλά και απειλεί με δραματική υποβάθμιση τα οικοσυστήματά της. Είδη και ενδιαιτήματα που κατάφεραν να επιβιώσουν στο Αιγαίο για χιλιάδες χρόνια, σε ισσοροπία με τις ανθρώπινες κοινωνίες, μέσα στις τρεις τελευταίες μόνο δεκαετίες κινδυνεύουν με αφανισμό. Εξίσου όμως κινδυνεύουν και οι ανθρώπινες κοινωνίες των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών, δεδομένου ότι η οικονομία τους εξαρτάται από τον τουρισμό και την αλιεία, και συνεπώς απειλείται από την καταστροφή των φυσικών πόρων. Ως άμεση συνέπεια παρατηρείται η μετανάστευση των κατοίκων σε αστικά κέντρα και η ερημοποίηση των νησιωτικών περιοχών.

Το Αιγαίο απειλείται

Είναι πραγματικά ανυσηχητικό το γεγονός ότι χρειάζεται ένα ναυάγιο ή μία ανθρώπινη και περιβαλλοντική τραγωδία, για να προκύψει ένας ουσιαστικός διάλογος των κρατικών αρχών, ΜΜΕ, επιστημόνων, φορέων και πολιτών, σε θέματα σχετικά με την προστασία των Ελληνικών θαλασσών. Οι πολίτες και η πολιτεία οφείλουν να αναρωτηθούν, ποια θα πρέπει να είναι η έκταση της επόμενης καταστροφής που περιμένει το Αιγαίο, για να συνεχιστεί ο διάλογος και η ουσιαστική προσπάθεια προστασίας του.

Το πρόσφατο ναυάγιο της Σαντορίνης έδειξε την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού και των θεσμών, για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε σοβαρού θαλάσσιου ατυχήματος. Δεν είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ένα έκτακτο θαλάσσιο περιστατικό, το οποίο συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, με ιδανικές καιρικές συνθήκες, σε ένα λιμάνι με μεγάλη κίνηση, στην αρχή της τουριστικής περιόδου (όπου θεωρητικά ο κρατικός μηχανισμός είναι σε πλήρη ετοιμότητα). Τι θα συμβεί στην περίπτωση που θα υπάρξει ένα πραγματικά σοβαρό ατύχημα πετρελαιοφόρου, υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, σε μία δυσπρόσιτη περιοχή;


Πρέπει να τονίσουμε ότι το Αιγαίο διαπλέεται ετησίως από περισσότερα από 60.000 εμπορικά πλοία, εκ των οποίων τα 6.000 είναι πετρελαιοφόρα που μεταφέρουν από 100.000 - 200.000 τόνους βαριά πετρελαιοειδή. (Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στο ατύχημα του Exon Valdez το 1989 στην Αλάσκα, διέφυγε μία σχετικά μικρή ποσότητα πετρελαίου από το συνολικό φορτίο του πλοίου - περίπου 25.000 τόνοι- καταστρέφοντας όμως μία περιοχή αντίστοιχη του Αιγαίου σε έκταση. Σήμερα, έπειτα από 18 χρόνια τα οικοσυστήματα της περιοχής παρουσιάζουν την ίδια εικόνα καταστροφής ).

Μέτρα Προστασίας - Διαχείρισης

Παρόλες τις ιδιαιτερότητες του Αιγαίου Πελάγους και την προγραμματιζόμενη τεράστια αύξηση κίνησης πετρελαιοφόρων σε αυτό, που θα επακολουθήσει έπειτα από τη λειτουργία του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, η προστασία του είναι εφικτή. Είναι δεδομένο διεθνώς, σε πορθμούς, θάλασσες και ποταμούς με πυκνή και συνεχόμενη κίνηση πλοίων, τα περιστατικά ατυχήματος να είναι ελάχιστα και χωρίς σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες. Αυτό σημαίνει ότι όταν υφίστανται και τηρούνται αυστηρές μέθοδοι για τον έλεγχο της διέλευσης εμπορικών πλοίων, ελαχιστοποιείται η πιθανότητα ατυχήματος.
Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να βρουν εφαρμογή στο Αιγαίο εάν χαρακτηριζόταν ως Ιδιαιτέρως Ευαίσθητη Θαλάσσια Περιοχή, έτσι ώστε να μπορέσουν να ισχύσουν τα παρακάτω μέτρα:


- Συνεχής και ουσιαστικός έλεγχος μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων (VTS -Vessel Tracking System, AIS - Automatic Identification System, VMS - Vessel Monitoring System, Clean Sea Net, παράκτιων ραντάρ, κ.α.).
- Εφαρμογή ζωνών διαχωρισμού κυκλοφορίας
- Δειγματοληψία λυμάτων από όλα τα διερχόμενα εμπορικά πλοία, κατά την είσοδό τους στους διαδρόμους θαλάσσιας κυκλοφορίας, έτσι ώστε να μπορεί να εντοπίζεται η εσκεμμένη λειτουργική ρύπανση ρουτίνας, που παρατηρείται καθημερινά στο Αιγαίο.
- Δημιουργία Δικτύου Ρυμουλκών άμεσης ετοιμότητας, σε όλη την έκταση του Αιγαίου (στην περίπτωση του ναυαγίου της Σαντορίνης, χρειάστηκαν 15 ώρες για να προσεγγίσει το ταχύτερο και κοντινότερο διασωστικό ρυμουλκό).
- Σύστημα πλοήγησης από πιλότους (έμπειρους καπετάνιους), οι οποίοι θα αναλαμβάνουν χρέη όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη.
- Δημιουργία Δικτύου Λιμένων Καταφυγής, σε συγκεκριμένα σημεία του Αιγαίου, όπου θα μπορούν να οδηγούνται πλοία που βρίσκονται σε έκτακτη ανάγκη, δίνοντας τη δυνατότητα να περιοριστεί η επαπειλούμενη ρύπανση. (Στην περίπτωση του ναυαγίου του Prestige, έαν ακουγόταν η έκκληση του Έλληνα καπετάνιου, να ρυμουλκηθεί το πλοίο στο κοντινότερο λιμάνι ή σημείο καταφυγής, η ρύπανση θα μπορούσε να ελεγχθεί, και θα είχε αποφευχθεί η οικολογική καταστροφή).
- Αυστηρές προδιαγραφές πλοίων, προϋποθέτοντας την ύπαρξη διπλών τοιχωμάτων, και εξέταση των μητρώων των πλοίων όπου καταγράφονται περιστατικά ρύπανσης, ή μηχανικών βλαβών.
- Δημιουργία εθελοντικού δικτύου πολιτών, κατάλληλα εκπαιδευμένων, ώστε να μπορούν να συμβάλλουν στην διαδικασία αποκατάστασης. (Στην περίπτωση του ναυαγίου του Prestige, κανένα μέσο δεν ήταν τόσο αποτελεσματικό για τον καθαρισμό των ακτών, όσο η συμμετοχή των εθελοντών).

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Η φύση μήπως είναι μια ψευδαίσθηση;

Χθες διάβαζα στο Έθνος ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο, επιστήμονες αλλά και υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ζητούν τον τριπλασιασμό των έργων κατασκευής φραγμάτων στη χώρα μας, ώστε να αυξηθεί η παραγωγή υδροηλεκτρικής ισχύος και να διασφαλιστούν οι απαραίτητες ποσότητες νερού για άρδευση και να καταργηθούν σταδιακά οι γεωτρήσεις. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό μία εκδρομή στον Έβρο πριν από ένα μήνα. Αυτό δεν έχει να κάνει άμεσα με τα φράγματα, αλλά έμμεσα. Συγκεκριμένα, καθώς βρισκόμασταν στο Δέλτα του Έβρου πληροφορηθήκαμε πως ότι βλέπουμε γύρω μας, ότι αποτελεί το τοπίο της περιοχής και συχνά το αποκαλούμε φύση, δεν είναι η φύση αυτούσια, αλλά το αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς επέμβασης στη φύση, δηλαδή κάτι ψεγάδια από αυτήν. Ο άνθρωπος διαμορφώνει λοιπόν το τοπίο κάπως, και η φύση ανταπεξέρχεται και προσαρμόζεται σε αυτή τη διαμόρφωση.

Για παράδειγμα τα ποτάμια (για να επιστρέψουμε και στα φράγματα). Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο «παρθένο» ποτάμι στην Ελλάδα, όλα φέρουν κάποιας μορφής τροποποίηση από το ανθρώπινο χέρι, φράγματα, εγκυβωτισμοί κοίτεων, αποψιλώσεις παραποτάμιων δασών και χίλια δυο άλλα. Είναι σαν να ζούμε μέσα σε μία ψευδαίσθηση, όπου όλα όσα καλούμε φύση είναι άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο τροποποιημένα. Εξαίρεση αποτελούν τα ονομαζόμενα «παρθένα δάση» που είναι βέβαια αυστηρώς προστατευμένα (αν και όχι πάντα επιτυχώς, βλέπε Αμαζόνιος).


Όλα τα παραπάνω αποτελούν απλά έναν προβληματισμό, και όχι μία άποψη περί διωγμού του ανθρώπου από τα τεκταινόμενα Ο άνθρωπος υπάρχει, και για να επιβιώσει πρέπει να κάνει τροποποιήσεις στο περιβάλλον του. Το θέμα είναι ότι μάλλον έχουν χαθεί πλέον τα όρια και νομίζουμε ότι όλα μας ανήκουν και έχουμε το δικαίωμα να τα κάνουμε ότι θέλουμε. Έτσι, θα τριπλασιάζουμε συνεχώς τα φράγματά μας, δεν θα σταματάμε όμως να κάνουμε γεωτρήσεις και να καίμε λιθάνθρακα. Και όταν μελλοντικά θα μιλάμε στα παιδιά για τη φύση θα εννοούμε άλλη από αυτήν που γνωρίσαμε εμείς, άλλη από αυτήν που γνωρίσανε οι πατεράδες μας και άλλη από αυτήν που πραγματικά είναι η φύση.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Είναι τρελοί αυτοί οι Κινέζοι...

Κινέζοι κτηνοτρόφοι αιχμαλωτίζουν αετούς, γεράκια και άλλα πουλιά που απειλούν τα πουλερικά τους και στη συνέχεια αφού τα δέσουν, τα “παραδίδουν” στις άγριες διαθέσεις των κοτόπουλων που τα τρελαίνουν στα τσιμπήματα. Αφού τα άγρια πουλιά πάρουν το μάθημά τους, οι κτηνοτρόφοι τα ελευθερώνουν ξέροντας πως τα συγκεκριμένα πτηνά, από το φόβο τους, δεν θα ξαναπλησιάσουν στη φάρμα.Απίστευτη τακτική, καταπληκτική φωτογραφία! Μπορεί να περνούν ένα Γκουαντάναμο τα καημένα τα πουλιά αλλά τουλάχιστον δεν τα θανατώνουν. Οι Κινέζοι πάντως είναι οι νέοι Αμερικάνοι.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αν είναι έτσι όπως τα λέει, το σίγουρο είναι ότι είναι τρελοί αυτοί οι Κινέζοι...

Καθαρισμός στην Βραυρώνα




LinkWithin

Related Posts with Thumbnails