Ερευνητές προσδιόρισαν μία σχέση μεταξύ της βιοποικιλότητας των σοδιών που αναπτύσσονται σε φάρμες και της ρύπανσης που προκαλούν σε λίμνες και ποτάμια. Στο περιοδικό Frontiers in Ecology and the Environment οικολόγοι έδειξαν ότι όταν η βιοποικιλότητα της σοδιάς είναι υψηλή λιγότερο διαλυμένο άζωτο διαφεύγει στους επικείμενους υδατοκρίτες.

Άζωτο από αγροτικά λιπάσματα διηθείται διαμέσου των εδαφών στον υπόγειο υδροφορέα και χύνεται σε λίμνες και ποτάμια αυξάνοντας το διαλυμένο άζωτο στο νερό. Πάρα πολύ νιτρικό άλας στο νερό μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγική αύξηση των υδρόβιων αλγών, τα οποία μπορούν να καταναλώσουν το μεγαλύτερο μέρος του οξυγόνου του νερού όταν πεθαίνουν και αποσυντίθενται, δημιουργώντας " νεκρές ζώνες" που δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη ζωή.

Ο Whitney Broussard του πανεπιστημίου της Λουιζιάνας στο Λαφαγέτ και ο R. Eugene Turner του κρατικού πανεπιστημίου της Λουιζιάνας στο Μπάτον Ρουζ συγκέντρωσαν δεδομένα από τα προηγούμενα 100 έτη σε υδατοκρίτες που ποικίλλουν στο μέγεθος από τη λεκάνη του Illinois Cache River (400 τετραγωνικά μίλια) έως τη λεκάνη του ποταμού Μισισίπι (περισσότερα από εκατομμύριο τετραγωνικά μίλια). Οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα στοιχεία του υδροκρίτη με τις πρακτικές χρήσης του εδάφους από την αρχή των δεκαετιών του 20ου αιώνα.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι από την αρχή του τελευταίου αιώνα, το μέσο μέγεθος των φαρμών στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει διπλασιαστεί και ο αριθμός των αγροκτημάτων έχει μειωθεί κατά σχεδόν τα δύο τρίτα. Ο Broussard επίσης λέει ότι μια αλλαγή από τα ζώα αγροκτημάτων και τα απλά άροτρα στη χρήση των μηχανών που οργώνουν χωράφια έχει αλλάξει όχι μόνο τον πολιτισμό αλλά και την περιβαλλοντική επίδραση της καλλιέργειας.

" Με το αυξανόμενο Αμερικανικό αγρόκτημα έρχεται η ανάγκη να χρησιμοποιηθούν πιο βιομηχανοποιημένα μέσα, " λέει ο Broussard. " Οι γεωργικές πρακτικές μας έχουν πάντα επίπτωση στην ποιότητα νερού, αλλά κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα η μηχανοποίηση της γεωργίας και η χρήση πιο ισχυρών λιπασμάτων έχει προκαλέσει μια μεγαλύτερη επίδραση: το ποσοστό διαρροής αζώτου είναι υψηλότερο."

Τα σύγχρονα αγροκτήματα τείνουν να παραγάγουν λιγότερες ποικιλίες σοδιών: αυτή η χαμηλότερη βιοποικιλότητα σοδιών μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στους περιβάλλοντες υδατοκρίτες. Σύμφωνα με τη μελέτη, μέσα σε μια δεδομένη περιοχή, μια υψηλότερη βιοποικιλότητα σοδιών οδήγησε σε λιγότερο διαλυμένο άζωτο στους περιβάλλοντα σώματα νερού. Η εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, λέει ο Broussard, είναι δύσκολο να αντιληφθεί.


"Οι ποικίλες φάρμες τείνουν να έχουν μικρότερα χωράφια και περισσότερες πλευρές, που μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει ένα συλλογικότερο φαινόμενο της διαρροής αζώτου από τα περιβάλλοντα λιβάδια ή δάση" λέει.

Τα αποτελέσματα των ερευνητών επίσης έδειξαν ότι από το 1906, η μέση υδρόβια συγκέντρωση νιτρικών αλάτων αυξήθηκε κατά τρεις φορές σε ολόκληρες ΗΠΑ και κατά δέκα φορές στην Αϊόβα, στο Des Moines, και τους ποταμούς Μινεσότας, που είναι όλες βαριά οργωμένες γεωργικές περιοχές.

Στις περιοχές όπου η καλλιέργεια είναι λιγοστή ή απούσα, εντούτοις, οι συντάκτες δεν βρήκαν καμία αντιληπτή αλλαγή στις διαλυμένες συγκεντρώσεις αζώτου από την αρχή των δεκαετιών του 20ου αιώνα. Ο Broussard σκέφτεται ότι αυτό δείχνει ότι οι επιδράσεις μπορεί να είναι αντιστρέψιμες εάν οι αλλαγές πολιτικής περιελάμβαναν κίνητρα για τους αγρότες ώστε να εναλλάσσουν περισσότερες σοδιές, να μειώσουν το μέγεθος των χωραφιών τους, να αυξήσουν τις πλευρές των χωραφιών και τα μεγέθη των συγκεντρωτικών ζωνών, και να ενσωματώσουν περισσότερα γηγενή πολυετή φυτά μέσα στα αγροκτήματα αλλά και μεταξύ των χωραφιών τους.

" Έχει υπάρξει μεγάλη πρόοδος για να μειώσει το ίχνος της γεωργίας, αλλά υπάρχει ακόμα περιθώριο για βελτίωση, " λέει ο Broussard. " Ο αμερικανικός αγρότης λειτουργεί σε έναν τρόπο παραγωγής που έχει την τεράστια ορμή και δεν μπορεί να αλλάξει στο αγρόκτημα - είναι θέμα πολιτικής τώρα".

Πηγή : ScienceDaily