Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Αρχαϊκές φάλαινες γεννούσαν στο έδαφος

Περισσότερο από 47 εκατομμύρια έτη πριν, μια φάλαινα ήταν έτοιμη να γεννήσει το μικρό της… στο έδαφος. Αυτό βέβαια σύμφωνα με τα σκελετικά υπολείμματα ενός εγκύου κήτους του οποίου έμβρυο ήταν με το κεφάλι κάτω όπως συμβαίνει για τα εδαφόβια θηλαστικά αλλά όχι με τις υδρόβιες φάλαινες.

Τα δόντια του εμβρύου ήταν τόσο καλά ανεπτυγμένα που οι ερευνητές που ανέλυσαν τα απολιθώματα σκέφτονται ότι το μωρό θα είχε γεννηθεί εντός ημερών, εάν η μητέρα του δεν είχε πεθάνει.

Η απολιθωμένη ανακάλυψη χαρακτηρίζει τον πρώτο συνδυασμό εκλιπόντων μητέρα και εμβρύου γνωστό μέχρι σήμερα, που ρίχνει το φως στον τρόπο ζωής των αρχαίων φαλαινών δεδομένου ότι έκαναν τη μετάβαση από το έδαφος στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της Ηωκαίνου Εποχής (μεταξύ 54.8 και 33.7 εκατομμυρίων ετών πριν).

Ο Philip Gingerich, ένας παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Michigan, το Αν Άρμπορ, και η ομάδα του ανακάλυψε τα απομεινάρια της εγκύου φάλαινας στο Πακιστάν το 2000, και έπειτα το 2004, οι συνεργάτες του Gingerich και άλλοι βρήκαν το σχεδόν πλήρη σκελετό ενός ενήλικου αρσενικού από τα ίδια είδη σε εκείνα τα απολιθωματοφόρα στρώματα Οι ενήλικες φάλαινες είναι κάθε μια περίπου 8.5 πόδια (2.6 μέτρα) μήκος και ζυγίζουν μεταξύ 615 και 860 λιβρών (280 και 390 κιλά), αν και το αρσενικό ήταν ελαφρώς μακρύτερο και βαρύτερο από το θηλυκό.

Καθώς έσκαβαν ο Gingerich και οι συνεργάτες του παρατήρησαν κάτι που έμοιαζε με γραμμή από κιμωλία στο έδαφος, το οποίο στη συνέχεια φάνηκε πως ήταν το δόντι του εμβρύου.

"Πολύ γρήγορα έφτασα στο δόντι του βρέφους" είπε ο Gingerich στο LiveScience. "Κατόπιν, συνέχισα γύρω του, και τα πλευρά ήταν πολύ μεγάλα για το μέγεθος του ζώου. Συνεπώς, όλα πήγαιναν στραβά. Έτσι πρέπει να πω ότι πέρασα ολόκληρη την ημέρα ανασκάπτοντας αυτό το πράγμα μπερδεμένος για το τι στο καλό συνέβαινε."

Σύντομα, ο Gingeric ανακάλυψε ένα άλλο, μεγαλύτερο κρανίο, και συνειδητοποίησε ότι το έμβρυο ήταν ακόμα μέσα στη μητέρα του.


Το νέο είδος, αποκαλούμενο τώρα Maiacetus inuus, είναι μέλος των Archaeoceti, μιας ομάδας κητωδών (μια ζωική ομάδα που περιλαμβάνει τις φάλαινες, τα δελφίνια και τα porpoises) που προηγούνται χρονικώς των σύγχρονων οδοντοφόρων και μπαλαινοφόρων φαλαινών. Το Archaeocetes είχε στόμα με ένα σύνολο διάφορων τύπων δοντιών, καθώς επίσης και ρουθούνια κοντά στην άκρη της μύτης. Και τα δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα υπάρχουν στα θηλαστικά του εδάφους αλλά όχι στις σύγχρονες φάλαινες.

Όπως και το υπόλοιπα Archaeocetes, έτσι και η προσφάτως ανακαλυμμένη φάλαινα ήταν εξοπλισμένη με τέσσερα πόδια τροποποιημένα για κολύμβηση με ώθηση από αυτά. Ενώ οι φάλαινες πιθανώς μπορούσαν να υποστηρίξουν το βάρος τους στα άκρα που έμοιαζαν με βατραχοπέδιλα, αυτοί πιθανώς δεν μπορούσαν να προχωρήσουν μακριά στο έδαφος.

"Σαφώς ήτανε δεμένα με την ακτή" είπε ο Gingeri. "Ζούσαν στο όριο μεταξύ νερού και εδάφους, πηγαίνοντας πότε στο ένα και πότε στο άλλο."

Η ομάδα προτείνει ότι Maiacetus τρεφόταν εν πλω και ερχόταν στην ξηρά για να ξεκουραστεί, να ζευγαρώσει και να γεννήσει. Η με το κεφάλι κάτω θέση του εμβρύου ταιριάζει με το τι βρίσκεται σε πολλά ζώα του εδάφους, ιδιαίτερα τα αρτιοδάκτυλα(χοίροι, ελάφια και αγελάδες), τα οποία θεωρούνται ότι έχουν δώσει γέννηση στις αρχαϊκές φάλαινες. Τα ανθρώπινα μωρά προκύπτουν επίσης με το κεφάλι πρώτα, ιδανικά.

Οι επιστήμονες σκέπτονται ότι ένας προσανατολισμός με το κεφάλι κάτω επιτρέπει στα θηλαστικά του εδάφους να αναπνεύσουν ακόμα κι αν κολλήσουν στο κανάλι γέννησης. Αυτή δεν είναι η περίπτωση και υποβρύχια. " Εάν γεννιέσαι στο νερό δεν θέλεις το κεφάλι έξω μακρυά από τη μητέρα μέχρι πεταχτεί έξω ελεύθερο, επειδή δεν θέλεις να πνιγείς,» λέει ο Gingerich.

Επιπλέον, η έξοδος με την ουρά πρώτα στις σύγχρονα φάλαινες και τα δελφίνια θα εξασφάλιζε ότι το μωρό θα αντιμετωπίζει την ίδια κατεύθυνση με τη μητέρα του που είναι πιθανό να κολυμπάει. Για να αποφευχθεί ο χωρισμός μεταξύ μητέρας και βρέφους, η έξοδος με την ουρά πρώτα θα ήταν η βέλτιστη, είπε ο Gingerich.

Πηγή: LiveScience

Δεν υπάρχουν σχόλια:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails