Οι πρώιμοι άνθρωποι μπορεί να μη περπάτησαν στις αρθρώσεις των δακτύλων πριν σηκωθούν στα δυο τους πόδια. Απεναντίας, οι πρόγονοί μας περπάτησαν σε όρθια στάση στα δέντρα και μετά πάτησαν το πόδι τους στο έδαφος, σύμφωνα με μια μελέτη που συνέκρινε τα οστά του καρπού των κοντινότερων μας συγγενών.
Σκεπτικιστές της ιδέας «από το δέντρο στα δύο πόδια» πιστεύουν ότι οι πρόγονοι όλων των αφρικανικών πρωτευόντων, συμπεριλαμβανομένων του γορίλα, του χιμπατζή και του ανθρώπου, πρέπει περπατούσε στις αρθρώσεις των δακτύλων του επειδή οι γορίλες και οι χιμπατζήδες το κάνουν αυτό. Ακόμα, έχουν εξειδικεύσεις όπως προεξοχές και κοιλότητες στα οστά του καρπού τους που κρατούν την παλάμη του χεριού από το να καταρρεύσει στο έδαφος όταν κουβαλάνε όλο το βάρος του ζώου. Φαίνεται λογικό να σκεφτεί κανείς ότι η δίποδη βάδιση στους ανθρώπους εξελίχθηκε από αυτήν την ενδιάμεση φάση.
Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, σύμφωνα με την παλαιοανθρωπολόγο Tracy Kivell, από το Ινστιτούτο Max Planck για την Εξελικτική Ανθρωπολογία, στην Λειψία της Γερμανίας. Αυτή και ο συνάδελφός της Daniel Schmitt από το Duke University στο Durham, North Carolina, συνέκριναν τα οστά του καρπού από χιμπατζήδες, μπονόμπο και γορίλες αλλά και άλλα πιο μακρινά συγγενικά είδη πρωτευόντων. Βρήκαν ότι πολλές από τις υποτιθέμενες προσαρμογές για βάδιση με τις αρθρώσεις των δακτύλων στον καρπό του χιμπατζή και του μπονόμπο λείπουν από τους γορίλες αλλά βρίσκονται σε άλλα πιο μακρινά συγγενικά πρωτεύοντα.
Από τη στιγμή που χιμπατζήδες και γορίλες χρησιμοποιούν διαφορετικά οστά για βάδιση με τις αρθρώσεις των δακτύλων, η δραστηριότητα αυτή θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί ξεχωριστά στα δύο αυτά είδη, λέει η Kivell. Αν αυτό πραγματικά συνέβη, σημαίνει ότι ο πρόγονος των αφρικανικών πρωτευόντων δεν είναι ανάγκη να περπατούσε στις αρθρώσεις των δακτύλων, όπως ούτε και ο πρόγονος των ανθρώπων.
Η Kivell πιστεύει ότι τα οστά του καρπού στον χιμπατζή μπορεί να έχουν εξελιχθεί για να σταθεροποιούν τον καρπό καθώς το ζώο στέκεται με το ένα χέρι στο ένα κλαδί και με το άλλο σε ένα άλλο, με το γόνατο και τους αγκώνες λυγισμένους (όπως το διάγραμμα). «Όταν περπατάς στον πάγο λυγίζει τα γόνατα και τους αγκώνες σου για να είσαι πιο σταθερός», λέει η Kivell. «Κάνεις το ίδιο πράγμα και όταν περπατάς σε ένα κλαδί».
Πράγματι, οι σημερινοί χιμπατζήδες και μπονόμπο κάνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Η στάση μπορεί να ασκήσει περισσότερη πίεση στον καρπό, οδηγώντας στις προσαρμογές που βλέπουμε σήμερα, λέει η Kivell. Αυτή και ο συνάδελφός της ελπίζουν να μπορέσουν να ελέγξουν την υπόθεσή τους στο μέλλον.
Οι υπερασπιστές της θεωρίας για το περπάτημα πάνω στις αρθρώσεις δεν έχουν πιστεί. Οι πρώιμοι Homo δείχνουν προσαρμογές για περπάτημα με τις αρθρώσεις των δακτύλων σε οστά του καρπού που δεν εξετάστηκαν από την Kivell, λέει ο David Strait ένας παλαιοανθρωπολόγος από το State University of New York στο Albany. Η καλύτερη εξήγηση για αυτό, λέει, ακόμα και θεωρώντας τα οστά που εξέτασε η Kevill, είναι ότι οι πρώιμοι άνθρωποι, όπως και όλοι οι αφρικάνικοι πίθηκοι, περπατούσαν πάνω στις αρθρώσεις των δακτύλων τους.
Από NewScientist
Σκεπτικιστές της ιδέας «από το δέντρο στα δύο πόδια» πιστεύουν ότι οι πρόγονοι όλων των αφρικανικών πρωτευόντων, συμπεριλαμβανομένων του γορίλα, του χιμπατζή και του ανθρώπου, πρέπει περπατούσε στις αρθρώσεις των δακτύλων του επειδή οι γορίλες και οι χιμπατζήδες το κάνουν αυτό. Ακόμα, έχουν εξειδικεύσεις όπως προεξοχές και κοιλότητες στα οστά του καρπού τους που κρατούν την παλάμη του χεριού από το να καταρρεύσει στο έδαφος όταν κουβαλάνε όλο το βάρος του ζώου. Φαίνεται λογικό να σκεφτεί κανείς ότι η δίποδη βάδιση στους ανθρώπους εξελίχθηκε από αυτήν την ενδιάμεση φάση.
Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, σύμφωνα με την παλαιοανθρωπολόγο Tracy Kivell, από το Ινστιτούτο Max Planck για την Εξελικτική Ανθρωπολογία, στην Λειψία της Γερμανίας. Αυτή και ο συνάδελφός της Daniel Schmitt από το Duke University στο Durham, North Carolina, συνέκριναν τα οστά του καρπού από χιμπατζήδες, μπονόμπο και γορίλες αλλά και άλλα πιο μακρινά συγγενικά είδη πρωτευόντων. Βρήκαν ότι πολλές από τις υποτιθέμενες προσαρμογές για βάδιση με τις αρθρώσεις των δακτύλων στον καρπό του χιμπατζή και του μπονόμπο λείπουν από τους γορίλες αλλά βρίσκονται σε άλλα πιο μακρινά συγγενικά πρωτεύοντα.
Από τη στιγμή που χιμπατζήδες και γορίλες χρησιμοποιούν διαφορετικά οστά για βάδιση με τις αρθρώσεις των δακτύλων, η δραστηριότητα αυτή θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί ξεχωριστά στα δύο αυτά είδη, λέει η Kivell. Αν αυτό πραγματικά συνέβη, σημαίνει ότι ο πρόγονος των αφρικανικών πρωτευόντων δεν είναι ανάγκη να περπατούσε στις αρθρώσεις των δακτύλων, όπως ούτε και ο πρόγονος των ανθρώπων.
Η Kivell πιστεύει ότι τα οστά του καρπού στον χιμπατζή μπορεί να έχουν εξελιχθεί για να σταθεροποιούν τον καρπό καθώς το ζώο στέκεται με το ένα χέρι στο ένα κλαδί και με το άλλο σε ένα άλλο, με το γόνατο και τους αγκώνες λυγισμένους (όπως το διάγραμμα). «Όταν περπατάς στον πάγο λυγίζει τα γόνατα και τους αγκώνες σου για να είσαι πιο σταθερός», λέει η Kivell. «Κάνεις το ίδιο πράγμα και όταν περπατάς σε ένα κλαδί».
Πράγματι, οι σημερινοί χιμπατζήδες και μπονόμπο κάνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Η στάση μπορεί να ασκήσει περισσότερη πίεση στον καρπό, οδηγώντας στις προσαρμογές που βλέπουμε σήμερα, λέει η Kivell. Αυτή και ο συνάδελφός της ελπίζουν να μπορέσουν να ελέγξουν την υπόθεσή τους στο μέλλον.
Οι υπερασπιστές της θεωρίας για το περπάτημα πάνω στις αρθρώσεις δεν έχουν πιστεί. Οι πρώιμοι Homo δείχνουν προσαρμογές για περπάτημα με τις αρθρώσεις των δακτύλων σε οστά του καρπού που δεν εξετάστηκαν από την Kivell, λέει ο David Strait ένας παλαιοανθρωπολόγος από το State University of New York στο Albany. Η καλύτερη εξήγηση για αυτό, λέει, ακόμα και θεωρώντας τα οστά που εξέτασε η Kevill, είναι ότι οι πρώιμοι άνθρωποι, όπως και όλοι οι αφρικάνικοι πίθηκοι, περπατούσαν πάνω στις αρθρώσεις των δακτύλων τους.
Από NewScientist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου