Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τα λόγια των πιθήκων σκέλος 2ο

Πριν λίγο καιρό είχαμε δημοσιεύσει το πρώτο σκέλος για τα "λόγια των πιθήκων". Το δεύτερο σκέλος θα επικεντρωθεί στο ευφυές πείραμα των Robert Seyfarth, Dorothy Cheney και Peter Marler (1980), με σκοπό να ελέγξουν εάν τα καλέσματα συναγερμού των κερκοπιθήκων Chlorocebus pygerythrus μεταφέρουν όντως πληροφορίες ή είναι απλώς μία ανεξέλεγκτη ακουστική απόκριση στους θηρευτές. Το ερώτημα ήταν απλό: θα εξήγαγαν τα καλέσματα συναγερμού από μόνα τους διαφορετικές αποκρίσεις;

Να λοιπόν τι κάναν οι ερευνητές στο πεδίο. Χρησιμοποίησαν κρυμμένα μικρόφωνα για να παίξουν playback από ηχογραφημένα καλέσματα συναγερμού των κερκοπίθηκων. Αυτά ήταν ισομερώς κατανεμημένα μεταξύ αυτών για λεοπαρδάλεις, για αετούς και για φίδια, τα οποία ήταν ηχογραφημένα από γνωστά άτομα (ένα ενήλικο αρσενικό, ένα ενήλικο θηλυκό και ένα νεαρό) στο πεδίο. Οι δοκιμασίες έλαβαν χώρα τόσο όταν οι πίθηκοι ήταν στο έδαφος, όσο και όταν βρίσκονταν στα δέντρα και φυσικά απουσία θηρευτών ώστε να μην επηρεαστούν τα αποτελέσματα από αποκρίσεις λόγω οπτικής επαφής με θηρευτές. Τα καλέσματα αναπαράχθηκαν σε διαφορετικά πλάτη συχνοτήτων ώστε να μιμηθούν τα φυσικά καλέσματα.

Με αυτόν τον πειραματικό σχεδιασμό λοιπόν, εξήχθησαν δύο τύποι αποκρίσεων. Πρώτον, άτομα κάθε ηλικίας και φύλου κοίταξαν προς την κατεύθυνση της πηγής και ξόδεψαν πολύ χρόνο σκανάροντας το περιβάλλον τους. Οι ερευνητές πιστεύουν πως μπορεί να σκανάρουν την περιοχή για να βρουν περισσότερα στοιχεία από την πηγή αλλά και από το περιβάλλον τους.

Δεύτερον, κάθε κάλεσμα συναγερμού φαίνεται να εγείρει μια διακριτή απόκριση από τους δέκτες. Θυμάστε που οι δοκιμές έγιναν όταν οι κερκοπίθηκοι ήταν στο έδαφος και στα δέντρα; Όταν ήταν στο έδαφος, τα καλέσματα για λεοπαρδάλεις ήταν πιο πιθανό να τους κάνουν να τρέξουν και να σκαρφαλώσουν σε δέντρα ενώ καλέσματα για αετούς να τους κάνουν να τρέχουν για να καλυφθούν σε θάμνους. Καλέσματα για φίδια από την άλλη ήταν πιο πιθανό να τους κάνουν να κοιτάνε κάτω. Όταν, όμως, οι πίθηκοι ήταν στα δέντρα καλέσματα για λεοπαρδάλεις τους έκαναν να σκαρφαλώνουν πιο ψηλό στο δέντρο και να κοιτάνε κάτω. Καλέσματα για αετούς τους έκαναν να κοιτούν πάνω και μερικές φορές να φεύγουν από το δέντρο, ενώ καλέσματα για φίδια τους έκαναν να κοιτούν κάτω.

Από αυτά τα αποτελέσματα ο Seyfarth και οι συνεργάτες του υπέθεσαν ότι τα καλέσματα συναγερμού αυτών των κερκοπίθηκων από μόνα τους μπορούσαν να προκαλέσουν διακριτές αποκρίσεις. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς εάν αυτά τα καλέσματα συμβολίζουν μία λεοπάρδαλη ή μία εντολή του τύπου "σκαρφάλωσε στο δέντρο". Παρόλα αυτά μπορούμε να αξιώνουμε ότι τα καλέσματα είναι βασικά σινιάλα με σημασία που χρησιμοποιούνται για να προειδοποιήσουν άλλα άτομα του είδους για έναν επικείμενο κίνδυνο.

Πηγή: Primatology.net

Στο βίντεο αυτό ο βασικός ερευνητής των παραπάνω πειραμάτων, Robert Seyfarth, περιγράφει συνοπτικά τα αποτελέσματά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails