Απώλεια δικαιωμάτων και ανάπτυξη

Μετά από καιρό επιστροφή στις αναρτήσεις! Το διάλειμμα μάλλον ήταν απαραίτητο, γιαυτό εξάλλου και εμφανίστηκε ξαφνικά και απροειδοποίητα. Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθώ με ένα θέμα που αν και έπαψε να είναι μόδα εδώ και λίγο καιρό θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο από περιβαλλοντικής σκοπιάς, αλλά σίγουρα και από ηθικής.

Ο προβληματισμός που θα καταθέσω αφορά στον παραγκωνισμό των θεμάτων διαχείρισης και διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος στα νέα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν στη χώρα μας τον τελευταίο περίπου χρόνο. Το περιβάλλον ενός ανθρώπου περικλείει έννοιες όπως το οικογενειακό, το εργασιακό, το κοινωνικό, το οικονομικό, το τεχνητό αλλά και το φυσικό περιβάλλον. Όλα αυτά εμπεριέχουν κάποιες αξίες για τον άνθρωπο αλλά και παρέχουν υπηρεσίες, που στην περίπτωση του φυσικού περιβάλλοντος πολλές φορές είτε είναι άγνωστες είτε λησμονούνται.


Από την άλλη έχουμε τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας ειδικά τον τελευταίο καιρό όπου κάποιοι εκτός Ελλάδας"διαχειριστές" κανονίζουν πλέον τις τύχες μας. Αυτό λοιπόν που προτείνουν για να ανακάμψουμε από το τέλμα είναι η ανάπτυξη (πόσες φορές μπορεί να ακούμε αυτήν την λέξη τελευταία, λες και μιλάμε για κάτι που δεν είναι αυτονόητο...), κάτι που όπως φαίνεται στην χώρα μας επιχειρείται να επιτευχθεί στην πράξη κυρίως με κατασκευή μονάδων που σχετίζονται με την ενέργεια (ΑΠΕ, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) είτε με εγκαταστάσεις τουριστικές (η βαριά βιομηχανία μας).

Όλα αυτά όμως πρέπει να γίνουν γρήγορα γιατί αλλιώς χανόμαστε! Και φυσικά στην Ελλάδα γρήγορα σημαίνει βιαστικά, άρα και επιπόλαια. Έτσι φτάσαμε να μαθαίνουμε για το φαστ τρακ και άλλες παρόμοιες διαδικασίες. Αυτό αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε ελάττωση των αξιώσεων που έχουμε σαν κοινωνία, εργασιακές, οικονομικές αλλά και περιβαλλοντικές. Στην τελευταία περίπτωση είναι πιθανό να έχουμε υποεκτίμηση των επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένα έργο, όπως λ.χ. η μονάδα για το φυσικό αέριο στον Αστακό, στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής με όλες τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει.

Ο προβληματισμός μου λοιπόν είναι ο εξής: με δεδομένο ότι είναι απαραίτητο να υπάρξουν τέτοιες κινήσεις ανάπτυξης με κατασκευές που μπορεί να υποβαθμίσουν το περιβάλλον μας (με την ευρύτερη έννοια) και με δεδομένο ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δεν μας επιτρέπει να είμαστε εμείς οι ισχυροί παίχτες στο παιχνίδι της ανάπτυξης πόσα και ποια από τα δικαιώματά μας πρέπει να κάνουμε στην άκρη; Αυτό που με περισσότερη ευκολία νομίζω ότι θα απαντούσε η πλειονότητα των συμπατριωτών μας είναι να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα τα δικαιώματα που σχετίζονται με τις αξίες και τις υπηρεσίες του φυσικού περιβάλλοντος. Σωστό ή λάθος; Ας το κρίνει ο καθένας μόνος του, και εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να πάρω ξεκάθαρα θέση. Σίγουρα διαφωνώ, αλλά από την άλλη είναι κάτι που μπορώ πολύ εύκολα να καταλάβω.

Το σημαντικότερο όπως και να χει είναι ο κόσμος να μπορέσει να έχει ενημέρωση και εν συνεχεία λόγο στις αποφάσεις, όπως αυτές που τον αφορούν. Μέσα από αυτήν την διαδικασία, και αφήνοντας απέξω την προπαγάνδα θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε δημιουργικές και καινοτόμες λύσεις.