Ως γνωστόν, όταν κάποιος ταλαιπωρείται από μία βακτηριακή λοίμωξη του χορηγούνται συνήθως αντιβιοτικά. Βέβαια, πολύ φορές, όπως και πολλά άλλα στην Ελλάδα, αυτό γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την κατάχρηση αντιβιοτικών είναι λίγο πολύ γνωστές, οπότε δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε (δες εδώ). Για την καταπολέμηση όμως των βακτηριακών λοιμώξεων έχει αναπτυχθεί και μία ακόμη μέθοδος την οποία ο "Δυτικός Κόσμος" σιγά σιγά ανακαλύπτει.
Η μέθοδος αυτή είναι η χορήγηση βακτηριοφάγων. Οι βακτηριοφάγοι (φάγοι) είναι ιοί που υπάρχουν κανονικά στη φύση και πλήττουν τα βακτήρια διότι για να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν καταστρέφουν τα βακτήρια ξενιστές τους. Αυτή η δράση των βακτηριοφάγων πρωτοπαρατηρήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, αλλά δεν έγιναν προσπάθειες να αναπτυχθούν μέσα αντιμετώπισης βακτηριακών λοιμώξεων με φάγους παρά μόνο μερικές δεκαετίες αργότερα. Η χρήση των φάγων έγινε κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τις πρώην ΕΣΣΔ, με πρωτοπόρο ακόμα και σήμερα την Γεωργία (1).
Τα θετικά των φάγων έναντι των βακτηρίων είναι κυρίως η εμφάνιση ειδίκευσης απέναντι σε ένα μόνο είδος βακτηρίου, με αποτέλεσμα να μην καταστρέφει τη φυσιολογική μικροχλωρίδα του οργανισμού. Επιπλέον, πολλαπλασιάζονται μόνοι τους μέσα στον οργανισμό μη απαιτώντας έτσι πολλές επαναληπτικές δόσεις. Τέλος, δεν έχουν παρατηρηθεί παράπλευρα προβλήματα από τη δράση τους και αναπτύσσονται γρήγορα ικανοί φάγοι να αντιμετωπίσουν τα ανθεκτικά βακτήρια που προκύπτουν. Όπως είναι φυσικό, η χορήγηση φάγων κατά των βακτηριακών λοιμώξεων εμφανίζει και κάποια μειονεκτήματα, όπως η δυσκολία αντιμετώπισης ασθενειών που έχουν προέλευση από δύο ή και παραπάνω βακτήρια, η δυσκολία της προετοιμασίας των παρασκευασμάτων και η έλλειψη πολλών επιστημονικών δεδομένων που να συνηγορούν με την αποτελεσματικότητα της θεραπείας (1).
Εκτός από τις προφανείς χρήσεις που μπορεί να έχει μία τέτοια θεραπεία στον άνθρωπο, οι βακτηριοφάγοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στις εκτροφής ζώων, με μία πολύ καλή εφαρμογή στις υδατοκαλλιέργειες (2). Τελευταία, η έρευνα στρέφεται σε αυτήν την κατεύθυνση καθώς η χρήση αντιβιοτικών στις υδατοκαλλιέργειες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα τόσο στον άνθρωπο που τα καταναλώνει όσο και στο περιβάλλον τους, είτε εγκαθιστώντας ανθεκτικά βακτήρια σε ανθρώπινους πληθυσμούς είτε σκοτώνοντας την μικροχλωρίδα του περιβάλλοντός τους (3). Δυστυχώς, τα δημοσιευμένα δεδομένα είναι πολύ λίγα, καθώς όπως προείπα είναι ένας πολύ νέος τομέας έρευνας. Από τα έως τώρα όμως δεδομένα έχει φανεί ότι σε δύο είδη ψαριών και για μία βακτηριακή λοίμωξη στο καθένα η θεραπεία με φάγους έφερε αποτελέσματα (2).
Τα επόμενα χρόνια σίγουρα το θέμα θα είναι ευρύτερα γνωστό και καλύτερα τεκμηριωμένο. Προσωπικά εύχομαι να πρόκειται όντως για μία ¨καλύτερη" θεραπεία απ' ότι τα αντιβιοτικά, ώστε να αποφύγουμε επιτέλους τη μάστιγα των αντιβιοτικών. Το ενδιαφέρον είναι ότι όπως και στο προηγούμενο άρθρο, πάλι έχουμε να κάνουμε με μία καινοτομία, που ίσως και να γράψει ιστορία.
Βιβλιογραφία
1. Sulakvelidze A., Alavidze A & Morris G.J.Jr (2001), Bacteriophage Therapy. Antemicrobial Agents and Chemotherapy 45, 3: 649-659.
2. Nakai T. & Park S.C. (2002) Bacteriophage Therapy of Infectious Diseases in Aquaculture. Research in Microbiology 153, 13-18
3. Serrano H.P. (2005) Responsible Use of Antibiotics in Aquaculture.
Η μέθοδος αυτή είναι η χορήγηση βακτηριοφάγων. Οι βακτηριοφάγοι (φάγοι) είναι ιοί που υπάρχουν κανονικά στη φύση και πλήττουν τα βακτήρια διότι για να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν καταστρέφουν τα βακτήρια ξενιστές τους. Αυτή η δράση των βακτηριοφάγων πρωτοπαρατηρήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, αλλά δεν έγιναν προσπάθειες να αναπτυχθούν μέσα αντιμετώπισης βακτηριακών λοιμώξεων με φάγους παρά μόνο μερικές δεκαετίες αργότερα. Η χρήση των φάγων έγινε κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τις πρώην ΕΣΣΔ, με πρωτοπόρο ακόμα και σήμερα την Γεωργία (1).
Τα θετικά των φάγων έναντι των βακτηρίων είναι κυρίως η εμφάνιση ειδίκευσης απέναντι σε ένα μόνο είδος βακτηρίου, με αποτέλεσμα να μην καταστρέφει τη φυσιολογική μικροχλωρίδα του οργανισμού. Επιπλέον, πολλαπλασιάζονται μόνοι τους μέσα στον οργανισμό μη απαιτώντας έτσι πολλές επαναληπτικές δόσεις. Τέλος, δεν έχουν παρατηρηθεί παράπλευρα προβλήματα από τη δράση τους και αναπτύσσονται γρήγορα ικανοί φάγοι να αντιμετωπίσουν τα ανθεκτικά βακτήρια που προκύπτουν. Όπως είναι φυσικό, η χορήγηση φάγων κατά των βακτηριακών λοιμώξεων εμφανίζει και κάποια μειονεκτήματα, όπως η δυσκολία αντιμετώπισης ασθενειών που έχουν προέλευση από δύο ή και παραπάνω βακτήρια, η δυσκολία της προετοιμασίας των παρασκευασμάτων και η έλλειψη πολλών επιστημονικών δεδομένων που να συνηγορούν με την αποτελεσματικότητα της θεραπείας (1).
Εκτός από τις προφανείς χρήσεις που μπορεί να έχει μία τέτοια θεραπεία στον άνθρωπο, οι βακτηριοφάγοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στις εκτροφής ζώων, με μία πολύ καλή εφαρμογή στις υδατοκαλλιέργειες (2). Τελευταία, η έρευνα στρέφεται σε αυτήν την κατεύθυνση καθώς η χρήση αντιβιοτικών στις υδατοκαλλιέργειες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα τόσο στον άνθρωπο που τα καταναλώνει όσο και στο περιβάλλον τους, είτε εγκαθιστώντας ανθεκτικά βακτήρια σε ανθρώπινους πληθυσμούς είτε σκοτώνοντας την μικροχλωρίδα του περιβάλλοντός τους (3). Δυστυχώς, τα δημοσιευμένα δεδομένα είναι πολύ λίγα, καθώς όπως προείπα είναι ένας πολύ νέος τομέας έρευνας. Από τα έως τώρα όμως δεδομένα έχει φανεί ότι σε δύο είδη ψαριών και για μία βακτηριακή λοίμωξη στο καθένα η θεραπεία με φάγους έφερε αποτελέσματα (2).
Τα επόμενα χρόνια σίγουρα το θέμα θα είναι ευρύτερα γνωστό και καλύτερα τεκμηριωμένο. Προσωπικά εύχομαι να πρόκειται όντως για μία ¨καλύτερη" θεραπεία απ' ότι τα αντιβιοτικά, ώστε να αποφύγουμε επιτέλους τη μάστιγα των αντιβιοτικών. Το ενδιαφέρον είναι ότι όπως και στο προηγούμενο άρθρο, πάλι έχουμε να κάνουμε με μία καινοτομία, που ίσως και να γράψει ιστορία.
Βιβλιογραφία
1. Sulakvelidze A., Alavidze A & Morris G.J.Jr (2001), Bacteriophage Therapy. Antemicrobial Agents and Chemotherapy 45, 3: 649-659.
2. Nakai T. & Park S.C. (2002) Bacteriophage Therapy of Infectious Diseases in Aquaculture. Research in Microbiology 153, 13-18
3. Serrano H.P. (2005) Responsible Use of Antibiotics in Aquaculture.
2 σχόλια:
Kαλημέρα φίλε Biologion, έχουμε καιρό να τα πούμε.
Πρωινιάτικα μου πάτησες τον κάλο με τις αντιβιώσεις. Τους τελευταίους 4 μήνες έιχα μια λοίμωξη που με ταλαιπώρησε αρκετά και ο γιατρός με τρέλανε στις αντιβιώσεις, σε σημείο που είπα ως εδώ φτάνει. Διαπιστώνω έπειτα απο επίσκεψη μου σε άλλο γιατρό ότι τα φάρμακα που μου έδινε ήταν φασόν. Κανονική αντιβιώση, νόμιμη στα φαρμακεία αλλά φασόν. Καταλαβαίνεις τώρα, ποιός ξέρει τι ποσοστά απο συνταγές κλπ.
Τέσπα αυτά τα λίγα με την περιπέτεια μου.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω, επειδή δεν αναφέρεις παράδειγμα στο ενδιαφέρον κείμενο σου. Το κεφίρ έιναι ας πούμε ένας βακτηριοφάγος;;; Μας το πρότεινε μια κυρία που κατάγεται απο την Αρμενία, αναφέρεις για πρωην ΕΣΣΔ και Γεωργία στο κείμενο σου. Έτσι απο τότε το φτιάχνω μόνος σπίτι και πίνω κάθε μέρα. Το κεφίρ είναι μύκητας και μέσα σε γάλα γίνεται κάτι σαν ξυνόγαλο. Όχι και η πιό ευχάριστη γεύση. Πολλές ιδιότητες googlarete και διαβάστε.
Πάντως γενικότερα τον τελευταίο χρόνο το έχω ρίξει πολύ στα φυτικά προϊόντα τα οποία βοηθάνε στην βελτίωση της άμυνας του οργανισμού. Όπως, εκτός απο το κεφίρ, σίγουρα ένα ποτήρι κρόκου κοζάνης την ημέρα διαλυμένο σε νερό. μελισσοκομικά προϊόντα όπως έιναι γύρη και κερήθρα. Επίσης φρέσκο σκόρδο κομμένο σε μικρά κομμάτια , προς τις βραδινές ώρες για να αποφύγουμε και τις μυρωδιές...Ελπίζω να μην είμαι πολύ εκτός θέματος με αυτά που γράφεις. Περιμένω να μου λύσεις τις απορίες και αν μπορείς να αναφέρεις κάποια παραδείγματα.
Γεια σου φίλτατε!
Ελπίζω να είσαι καλά τώρα Animation και να πέρασε η ταλαιπωρία σου! Δυστυχώς, όπως όλοι ξέρουμε, πολλές φορές οι ίδιοι οι γιατροί είναι υπεύθυνοι για το κακό με τα αντιβιoτικά.
Για το κεφίρ τώρα, απ'ότι βλέπω είναι βακτήρια και μύκητες στο γάλα, οπότε δεν είναι βακτηριοφάγοι. Πάντως, είναι απ'όσο ξέρω προϊόν που κατανάλωναν και οι πόντιοι της περιοχής και έχει αντιμικροβιακή δράση.
Τα φυτικά προϊόντα σίγουρα έχουν πολλές αντιμικροβιακές ιδιότητες, βέβαια υπάρχει μία παραφιλολογία του τι όντως κάνει το καθένα. Και πολύ σημαντικό είναι να ξέρεις να τα καταναλώνεις. Εγώ για παράδειγμα ενώ μου αρέσει να πίνω τσάι από βότανα που έχω μαζέψει ο ίδιος, δεν ξέρω πως να αξιοποιήσω το καθένα σωστά, έτσι απλά τα αποξηρένω και τα βράζω... Η χλωρίδα πάντως της Ελλάδας είναι πλούσια σε αρωματικά φυτά χρήσιμα για την αμυντική θωράκιση του ανθρώπινου οργανισμού.
Παραδείγματα φάγων δεν μπορώ να δώσω γιατί δεν μπόρεσα να βρω κάτι για "βιομηχανική" παραγωγή τους. Είναι ακόμα σε πειραματικό επίπεδο, γιατί ελέγχεται ακόμα η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους. Πειραματικά λοιπόν έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλές λοιμώξεις, όπως η βακτηριακή δυσεντερία, η οστεομυελίτιδα, φλεγμονές του ουροποιητικού, σαλμονέλα και διάφορα άλλα.
Ελπίζω να σε κάλυψα, αλλά αν πάλι όχι εδώ είμαστε :)
Να σαι καλά
Καλή βδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου