Κυνηγετικό άρθρο

Τις προάλλες ενημερώθηκα για ένα άρθρο της εφημερίδας Έθνος που αφορούσε το κυνήγι κορακοειδών. Δυστυχώς, το άρθρο αυτό έχει κάποια σημεία που εγώ τουλάχιστον τα θεωρώ ως σημάδια έλλειψης πολιτισμού και ανδρείας. Παραθέτω το άρθρο και σχολιάζω στη συνέχεια.

Απογευματινό στις... καρακάξες!

Όταν κυνηγιούνται, δίνουν σύνθημα κινδύνου στα άλλα πουλιά του είδους τους με κρωξίματα και με αλλαγή στο πέταγμα και στην κατεύθυνση... Είναι πανέξυπνα και με φοβερή όραση σαν αρπακτικά, αλλά και σαν τυχοδιώκτες της φύσης και των αστικών περιοχών.

Είναι δύσκολο να εκτεθούν σε μια καλή τουφεκιά, παραπάνω από ένα το πολύ δύο πουλιά. Ενα πρόσφατο διήμερο με βροχή και παγωνιά βρέθηκα στην Αρκαδία, σε γνώριμούς μου κάμπους που τα πουλιά αυτά δίνουν «πάρτι» όλο τον χρόνο. Μπεκάτσες δεν είχε, τσίχλες δεν είχε, οπότε ξεκίνησα σχεδόν τυχαία ένα κυνήγι στις καρακάξες.

Οι καλλιέργειες των οπωροφόρων στον τόπο μου υποφέρουν πολύ από χρόνια και οι πληθυσμοί των κορακοειδών δεν πιέζονται από κανέναν άλλον άρπαγα της τροφικής αλυσίδας.

Ακόμα και τα γεράκια υποφέρουν από τις καρακάξες, αν και οι ειδήμονες της «Ορνιθολογικής», πουθενά δεν αναφέρουν ότι συμβαίνει. Πολλές φορές έχω δει καρακάξες να επιτίθενται πολλές μαζί σε γερακοειδή που το μέγεθός τους είναι ίδιο ή μικρότερο, αλλά και με πολύ θράσος σε αρκετά μεγαλύτερα αρπακτικά πουλιά. Το ράμφος της καρακάξας είναι σκληρό σαν μαντέμι. Είναι ικανό για μεγάλη ζημιά σε ό,τι χτυπήσει. Πόσο μάλλον ...στο κλέψιμο αβγών από κάθε σπάνια και απειλούμενη φωλιά.

Ευνοϊκή βροχή...

Ο πολύς αέρας, η βροχή, η υγρασία και η παγωνιά δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για το κυνήγι τους. Το νερό βαραίνει το φτερό τους και ο αέρας τα αναγκάζει να σταθμίζουν αλλιώς τη στιγμή της αναχώρησης. Μια ελάχιστη καθυστέρηση είναι αρκετή για να εκτεθούν σε μια βολή, κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα σε συνθήκες καλοκαιρίας ή άπνοιας.

Είτε κάνει καρτέρι κανείς κοντά σε κάποιο μαντρί ή σε κάποιο σημείο τροφής, είτε περπατάει τον τόπο από σημείο σε σημείο σε φράχτες και περιβόλια, ο αέρας τα καθηλώνει σχετικά ακίνητα σε απαγκιασμένες πλευρές, ενώ πετούν πάντα με καθυστέρηση για να διαφύγουν.

Γενικά αντέχουν σε αρκετά σκάγια. Για τις καρακάξες και τα κοράκια το νούμερο 6 είναι μάλλον ιδανικό. Τα ψιλότερα νούμερα είναι αποτελεσματικά σε κοντινότερες τουφεκιές, αλλά σε οριακές τουφεκιές το Νο 6 είναι μάλλον το απαιτούμενο.

Το κυνήγι αυτό ήταν ό,τι έπρεπε για να δοκιμάσω το 28αράκι σουπερποζέ. Ελαφρύ, ζυγισμένο και εύχρηστο, το οπλάκι αυτό μου έδειξε πραγματικά τις δυνατότητές του.

Διάλεξα να κινηθώ σε κάτι περιβόλια με καρυδιές και βατιώνες, που φιλοξενούν πολλές καρακάξες. Τα πουλιά αυτά, στη διάρκεια της χειμωνιάτικης μέρας, έχουν ένα πρόγραμμα που το ακολουθούν πιστά.

Πρωί - πρωί πέφτουν πεινασμένα και κρυωμένα για φαγητό, ενώ κατά τις 11 χάνονται σε... σιέστα. Μετά τις δύο το μεσημέρι -με το σούρουπο να πλησιάζει- έχουν χωνέψει το πρωινό γεύμα, οπότε ρίχνονται ξανά στην αναζήτηση.

Η ώρα που κυριολεκτικά μπορεί να τις «πελεκήσει» κανείς, είναι την ώρα του κουρνιάσματος (για τις καρακάξες). Για τα κοράκια ιδανικό είναι το πρωινό ξεκούρνιασμα, που σηκώνονται βαρύθυμα και νυσταγμένα, πετώντας χαμηλά πάνω από τα σημεία που θέλουν να φάνε.

Διάλεξα μια μεγάλη καρυδιά κοντά σε ένα μαντρί με ζώα. Η κοπριά αλλά και οι τροφές που πέφτουν (καλαμπόκια, φυράματα), έλκουν τις καρακάξες. Οι πλακούντες και όλα το βιολογικά απόβλητα ενός μαντριού, έλκουν τα κοράκια.

Εστησα μια στοιχειώδη φυλάχτρα και άρχισα το τουφεκίδι. Με τις καρακάξες καλό είναι να στήνει κανείς και καμιά ψόφια με κλαράκια, γιατί οι άλλες ξεγελιούνται εύκολα. Τον ήχο της φωνής τους μπορείτε να τον μιμηθείτε τέλεια, κουνώντας ένα σπιρτόκουτο με σφαιράκια αεροβόλου, ή βοτσαλάκια.

Εφτασε η πρώτη πετώντας σαν κυρία. Το ωραίο με τις καρακάξες είναι ότι, λόγω της ουράς τους που «ζυγίζει την πτήση τους», ακόμα και τουφεκισμένες πέφτουν σαν... κυρίες! Μετά την πρώτη τουφεκιά, συνήθως ακολουθεί σιγή. Ψέματα είναι! Κάπου κοντά βρίσκονται, σε κάποιο σύδεντρο ασφαλές κάθονται, υπολογίζοντας τους κινδύνους. Μετά αρχίζουν την κουβέντα σιγανά και μετά ξανά κράξιμο. Μπαμ και η δεύτερη πέφτει ουρανοκατέβατη και από ψηλά. Ξερή. Ερχονται και τα κοράκια. Το μυστικό είναι να τραυματίσεις ένα και να το αφήσεις κάτω.

Το 28άρι...

Ολο το κοπάδι θα περνά και θα ξαναπερνά από πάνω του, στα πλαίσια μιας εντυπωσιακής αλληλεγγύης, δίνοντας πολλές ευκαιρίες για βολές.

Με το 28αράκι τα πράγματα είναι εντυπωσιακά. Η βολή του έχει μια άριστη κατανομή σκαγιών, αρκεί κανείς να είναι ακριβής στην τοποθέτηση του κέντρου των λίγων γραμμαρίων του. Θέλει προσεγμένη και κεντραρισμένη τουφεκιά. Δεν χαρίζει «οφέλη» από διπλανά σκάγια, αλλά είναι ένα όπλο που τουφεκάς ακούραστα, κουβαλάς πολλά φυσίγγια και αποκτάς μεγάλη αυτοπεποίθηση για να ρίξεις με το 12άρι.

Το απόγευμα αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποδοτικό. Είχα κάποιες αστοχίες κυρίως σε μακρινά κοράκια, αλλά οι καρακάξες πλήρωσαν τη νύφη για τα καλά. Οι αλεπούδες εκείνο το βράδυ έκαναν πάρτι προς τιμήν μου!

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;

Δεν συνηθίζω να ευλογώ μάρκες και εταιρείες, αλλά μια και δεν υπάρχει πληθώρα φυσιγγίων, στα 28άρια πρέπει να σημειώσω ότι τα καλύτερα φυσίγγια που έχω ρίξει μέχρι σήμερα είναι τα τσέχικα Σελιέρ Μπελό.
Αψογη συμπεριφορά, σταθερή ποιότητα και απόδοση σε όλες τις συνθήκες.

ΝΙΚΟΣ ΚΡΑΛΛΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΙΚΟΣ ΚΡΑΛΛΗΣ


Το κυνήγι είναι μία νόμιμη διαδικασία με την οποία αν και διαφωνώ δεν μπορώ να εναντιωθώ. Παρόλα αυτά, όταν για να κυνηγήσεις κάποια είδη πουλιών γράφεται σε εφημερίδες ότι πρέπει να αφήνεις ένα τραυματισμένο κάτω ώστε να προσελκύσει τα υπόλοιπα, μιλάμε για κάτι διαφορετικό και όχι για καλώς εννοούμενο κυνήγι. Όταν για να κυνηγήσεις επιλέγεις βροχερές μέρες όπου τα πουλιά δυσκολεύονται να κινηθούν πάλι δεν μιλάμε για κυνήγι ως μέσο αναψυχής εξ ορισμού.

Το κυνήγι της καρακάξας και της κουρούνας είναι νόμιμο και ελεύθερο ως προς τον αριθμό των θηραμάτων για περίπου μισό χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να σκοτώσει όσα άτομα θέλει, χωρίς να ελεγχθεί για αυτό. Με αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω, είναι επιτρεπτό όσο και αν δεν μου αρέσει. Διαφωνώ όμως με τον τρόπο κυνηγιού που προτείνεται σε αυτό το άρθρο και με τον τρόπο που αυτός περιγράφεται. Είναι κρίμα, γιατί η συγκεκριμένη εφημερίδα περιέχει συχνά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα περιβαλλοντικής θεματολογίας και πολλά από αυτά έχουν φιλοξενηθεί και έχουν προταθεί από αυτό εδώ το μπλογκ. Αφού λοιπόν προτείνονται ανά καιρούς τα καλά, όφειλα λοιπόν να αναφερθώ και στα άσχημα.

Υ.Γ. Είναι δύο φορές κρίμα που στο κείμενο ο άνθρωπος που μιλάει για το κυνήγι και το διαφημίζει με τις φωτογραφίες του αναφέρεται στο ότι κυνηγάει κοράκια, είδος που η θήρα του απαγορεύεται. Αυτό γράφεται προφανώς όχι επειδή όντως κυνηγάει κοράκια, αλλά δεν γνωρίζει ότι το είδος που κυνηγάει ονομάζεται κουρούνα...