Ένας από τους πιο σπάνιους αφρικανικούς πιθήκους είναι πιθανό να έχει διασταυρωθεί με μπαμπουίνους στο παρελθόν σύμφωνα με μία νέα γενετική έρευνα.
Ο μεγάλος αυτός πίθηκος, που ονομάζεται Rungwecebus kipunji, ή kipunji για συντομία, βρέθηκε το 2003 και το 2006 ανακαλύφθηκε ότι άνηκε σε ένα ξεχωριστό γένος, κάτι που έχει να συμβεί στην πρωτευοντολογία από το 1923. Ο ντροπαλός αυτός κάτοικος των δέντρων, με το μαύρο πρόσωπο και την μακριά καφέ γούνα κατοικεί σε δύο κομμάτια δάσους στην Τανζανία με συνολική έκταση 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι για το πότε οι μπαμπουίνοι, που περιλαμβάνουν διάφορα είδη του γένους Papio, απέκλιναν από το Rungwecebus. Πάντως, τα δύο δεν μοιάζουν, με τους μπαμπουίνους να έχουν μία πλατιά και μακριά μύτη που δεν βρίσκεται στα kipunjii, και οι αρσενικοί μπαμπουίνοι συνήθως έχουν πολύ μεγαλύτερο βάρος σώματος, φτάνοντας περίπου τα 30 κιλά, ενώ οι αρσενικοί kipunjii ζυγίζουν περίπου 15 κιλά.
Μία ομάδα ερευνητών από το National Evolutionary Synthesis Center in Durham, N.C. προχώρησε σε γενετικές αναλύσεις περιττωμάτων και δειγμάτων ιστού που συλλέχθηκαν και από τους δύο πληθυσμούς των kipunjii, αυτού από τα νότια highlands της Τανζανίας και και του γειτονικού από βουνά Udzungwa.
Στα δείγματα από τα νότια highlands βρήκαν μέρη όμοια με αυτά των μπαμπουίνων, προτείνοντας σύμφωνα με τους ερευνητές ότι διασταυρώθηκαν κάποια στιγμή μετά την απόκλισής τους.
"Πολύ πίσω στην εξελικτική ιστορία του πληθυσμού υπήρξε τουλάχιστον μία στιγμή όπου συνέβη δια-γονιμοποίηση με τους μπαμπουίνους" λέει ο Tim Davenport του Wildlife Conservation Society.
Τα δείγματα από τα βουνά Udzungwa δεν έδειξαν καθόλου ίχνη DNA μπαμπουίνων.
Από τη στιγμή που οι ερευνητές μελέτησαν μόνο το μιτοχονδριακό DN, το οποίο κληρονομείται στους νεοσσούς από τις μητέρες τους, γνωρίζουν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να ενός αρσενικού kipunjii και ενός θηλυκού μπαμπουίνου. Όσον αφορά στο πως βρέθηκαν τα ζώα αυτά για να διασταυρωθούν δεν είναι εξακριβωμένο Τα kipunjii κυρίως κρύβονται στα δέντρα ενώ οι μπαμπουίνοι είναι εδαφόβιοι.
"Προς το παρών λέμε ιστορίες για το τι συνέβη σε κάποιο σημείο της εξελικτικής ιστορίας" λέει ο Roberts. "Οι μπαμπουίνοι μπαίνουν στα δάση για να τραφούν, να αποφύγουν θηρευτές και να κοιμηθούν και οι kipunji κατεβαίνουν στο έδαφος και έχουν παρατηρηθεί και εκτός δασών".
Οι ερευνητές ψάχνουν αν το DNA των μπαμπουίνων έχει δώσει κάποιο πλεονέκτημα στους kipunjii, και θα μπορούσε να εξηγηθεί γιατί υπάρχουν 1000 πίθηκοι στο νότια highlands (ο πληθυσμός με DNA μπαμπουίνων) και μόνο 100 στα βουνά Udzungwa.
"Έχουμε δύο ξεχωριστούς πληθυσμούς που είναι ελαφρώς γενετικά διαφορετικοί, συνεπώς μέχρι να μάθουμε περισσότερο είναι πολύ σημαντικό να τους προστατέψουμε και τους δύο. Μπορεί αυτές οι γενετικές διαφορές να είναι ένα εμπόδιο στην επιβίωσή τους στο μέλλον".
Από LiveScience
Ο μεγάλος αυτός πίθηκος, που ονομάζεται Rungwecebus kipunji, ή kipunji για συντομία, βρέθηκε το 2003 και το 2006 ανακαλύφθηκε ότι άνηκε σε ένα ξεχωριστό γένος, κάτι που έχει να συμβεί στην πρωτευοντολογία από το 1923. Ο ντροπαλός αυτός κάτοικος των δέντρων, με το μαύρο πρόσωπο και την μακριά καφέ γούνα κατοικεί σε δύο κομμάτια δάσους στην Τανζανία με συνολική έκταση 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι για το πότε οι μπαμπουίνοι, που περιλαμβάνουν διάφορα είδη του γένους Papio, απέκλιναν από το Rungwecebus. Πάντως, τα δύο δεν μοιάζουν, με τους μπαμπουίνους να έχουν μία πλατιά και μακριά μύτη που δεν βρίσκεται στα kipunjii, και οι αρσενικοί μπαμπουίνοι συνήθως έχουν πολύ μεγαλύτερο βάρος σώματος, φτάνοντας περίπου τα 30 κιλά, ενώ οι αρσενικοί kipunjii ζυγίζουν περίπου 15 κιλά.
Μία ομάδα ερευνητών από το National Evolutionary Synthesis Center in Durham, N.C. προχώρησε σε γενετικές αναλύσεις περιττωμάτων και δειγμάτων ιστού που συλλέχθηκαν και από τους δύο πληθυσμούς των kipunjii, αυτού από τα νότια highlands της Τανζανίας και και του γειτονικού από βουνά Udzungwa.
Στα δείγματα από τα νότια highlands βρήκαν μέρη όμοια με αυτά των μπαμπουίνων, προτείνοντας σύμφωνα με τους ερευνητές ότι διασταυρώθηκαν κάποια στιγμή μετά την απόκλισής τους.
"Πολύ πίσω στην εξελικτική ιστορία του πληθυσμού υπήρξε τουλάχιστον μία στιγμή όπου συνέβη δια-γονιμοποίηση με τους μπαμπουίνους" λέει ο Tim Davenport του Wildlife Conservation Society.
Τα δείγματα από τα βουνά Udzungwa δεν έδειξαν καθόλου ίχνη DNA μπαμπουίνων.
Από τη στιγμή που οι ερευνητές μελέτησαν μόνο το μιτοχονδριακό DN, το οποίο κληρονομείται στους νεοσσούς από τις μητέρες τους, γνωρίζουν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να ενός αρσενικού kipunjii και ενός θηλυκού μπαμπουίνου. Όσον αφορά στο πως βρέθηκαν τα ζώα αυτά για να διασταυρωθούν δεν είναι εξακριβωμένο Τα kipunjii κυρίως κρύβονται στα δέντρα ενώ οι μπαμπουίνοι είναι εδαφόβιοι.
"Προς το παρών λέμε ιστορίες για το τι συνέβη σε κάποιο σημείο της εξελικτικής ιστορίας" λέει ο Roberts. "Οι μπαμπουίνοι μπαίνουν στα δάση για να τραφούν, να αποφύγουν θηρευτές και να κοιμηθούν και οι kipunji κατεβαίνουν στο έδαφος και έχουν παρατηρηθεί και εκτός δασών".
Οι ερευνητές ψάχνουν αν το DNA των μπαμπουίνων έχει δώσει κάποιο πλεονέκτημα στους kipunjii, και θα μπορούσε να εξηγηθεί γιατί υπάρχουν 1000 πίθηκοι στο νότια highlands (ο πληθυσμός με DNA μπαμπουίνων) και μόνο 100 στα βουνά Udzungwa.
"Έχουμε δύο ξεχωριστούς πληθυσμούς που είναι ελαφρώς γενετικά διαφορετικοί, συνεπώς μέχρι να μάθουμε περισσότερο είναι πολύ σημαντικό να τους προστατέψουμε και τους δύο. Μπορεί αυτές οι γενετικές διαφορές να είναι ένα εμπόδιο στην επιβίωσή τους στο μέλλον".
Από LiveScience
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου