Στα πτηνά, που ουσιαστικά είναι οι ζώντες δεινόσαυροι, η ερωτοτροπία αρχίζει μόνο μετά την κορύφωση του μεγέθους του ενηλίκου. Από την άλλη, στους ανθρώπους, όπως και στους κροκόδειλους, τους αλιγάτορες, τις σαύρες και τα φίδια, η σεξουαλική ωριμότητα μπορεί να ξεκινήσει μετά τη νεανική έξαρση της ανάπτυξης, αλλά πριν την κορύφωση του μεγέθους του ενηλίκου.
Για να δουν πότε οι δεινόσαυροι ξεκινούσαν να ερωτοτροπούν, οι ερευνητές από το American Museum of Natural History της Νέας Υόρκης και οι συνάδελφοί τους εξερεύνησαν και τα εφτά γνωστά δείγματα από δεινόσαυρους που ήταν θαμμένοι καθώς επώαζαν αυγά. Αυτά περιελάμβαναν τέσσερις oviraptors, που ήταν μικροί, με ράμφος, πτηνόμορφοι, και δίποδοι και τρεις δεινονυχόσαυρους, αρπακτικά με μήκος πάνω από 3 μέτρα που ήταν οπλισμένοι με ασυνήθιστα μεγάλα δρεπανοειδή νύχια στα πόδια τους.
Οι επιστήμονες κοίταξαν τις αυξητικές γραμμές στα απολιθώματα. Τα κόκαλα μπορούν, περίπου όπως οι κορμοί των δέντρων, να καταγράψουν την ιστορία ενός πλάσματος. Γραμμές μέσα στα κόκαλα αντανακλούν μία εποχιακή παύση στην ανάπτυξη του ζώου.
«Κοιτάξαμε σε κόκαλα τα εσωτερικά των οποίων ήταν ήδη εκτεθειμένα» είπε ο κύριος ερευνητής Gregory Erickson ένας παλαιοβιολόγος του Florida State University και συνέταιρος AMNH research.
Μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας, αναλύσεις έδειξαν ότι παρόλο που πέντε από τους δεινόσαυρους είχαν αναπτυχθεί στο μέγεθος του ενηλίκου, δύο δεν είχαν- ένας oviraptor και ένας δεινονυχόσαυρος.
«Πάντα λέμε στα παιδιά ότι τα πουλιά είναι σαν μικροί Τυρανόσαυροι ρεξ. Τώρα αυτό είναι αληθινό σε κάποιο επίπεδο, αλλά όχι σε άλλα.» είπε ο Erickson. «Υπάρχουν κάποιες ιδιότητες που τα πτηνά πήραν από τους δεινοσαύριους προγόνους τους, και κάποιες άλλες όχι. Τα πτηνά είναι περίεργο ότι ωριμάζουν σεξουαλικά τόσο αργά».
Γνωρίζοντας το πότε οι δεινόσαυροι ήταν ικανοί να ζευγαρώσουν μπορεί να ρίξει φως στο ποια από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στα απολιθώματα μπορεί να χρησιμοποιούνταν σε ερωτικές επιδείξεις και άλλες συμπεριφορές, είπε ο Erickson στο LiveScience. Συνδέοντας αυτά τα ευρήματα με προηγούμενα συλλεγμένα δεδομένα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε νέα γνώση στη ζωή των δεινοσαύρων.
Για παράδειγμα, ο Citipati osmolskae που ανήκει στους oviraptors φαινομενικώς μπορούσε να αναπαραχθεί για εφτά έως εννιά χρόνια. Από τη στιγμή που οι ερευνητές γνωρίζουν ότι αυτός ο δεινόσαυρος μπορούσε να αποθέσει 20 αυγά σε κάθε γέννα, ένας Citipati θα γεννούσε 140 με 180 αυγά στη διάρκεια της ζωής του. «Πολλοί από τους νεοσσούς δε θα τα κατάφερναν-είναι πολύ σαφές τώρα ότι αυτά τα ζώα υπέφεραν από πολύ υψηλά επίπεδα θνησιμότητας νωρίς στη ζωή τους» επισήμανε ο Erickson. «Λεπτομέρειες σαν και αυτές πραγματικά μας βοηθάν να κατανοήσουμε τον κόσμο τους καλύτερα».
Ο παλαιοντολόγος Peter Makovicky από το Field Museum του Σικάγο, που δεν πήρε μέρος σε αυτή την έρευνα είπε: «Είναι αρκετά δύσκολο να πάρουμε πληροφορίες για την αναπαραγωγική βιολογία από απολιθώματα, από τη στιγμή που δεν μπορείς να τα παρατηρήσεις, αλλά η ομάδα αυτή μπόρεσε να εργαστεί, σε μία καταπληκτική δουλειά, με έναν αριθμό από απολιθώματα που βρέθηκαν και περιγράφηκαν πρόσφατα».
Πηγή: LiveScience
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου