Η αγάπη των συντελεστών αυτού του ιστολογίου για τα πουλιά γίνεται εύκολα κατανοητή αν ανατρέξει κανείς τις διάφορες δημοσιεύσεις. Η αγάπη όμως αυτή αποκτά πραγματική αξία με την παρατήρησή τους στα φυσικά τους ενδιαιτήματα και χωρίς να τα ενοχλούμε. Εν αντιθέσει με αυτόν τον τρόπο, οι "αγριοπουλάδες" (τα άτομα δηλαδή που παράνομα συλλέγουν άγρια πουλιά στη φύση και τα εξημερώνουν για να ευχαριστιούνται την παρέα τους) δείχνουν την αγάπη τους με τον παρακάτω τρόπο, που είναι παρμένος από ένα site με τίτλο "αγριοπούλια"
Ο Μούτος
Ο μούτος (μούτιασμα, ή ξεμούτι, ή σεντούκιασμα, ή μπαούλιασμα) είναι μια διαδικασία που γίνεται στα πουλιά για να ημερέψουν και για να πάρουν φωνές, χωρίς βέβαια να σημαίνει οτι είναι πάντα 100% επιτυχυμένη.Τα πουλιά που πιάνουμε μεγάλα, τα βάζουμε στο μούτο μέσα καλοκαιριού (οι φλωράδες εμπειρικά τα βάζουν της Αγίας Μαρίνας - 17 Ιουλίου). Τα βάζουμε δηλαδή την εποχή που ξεκινάει η πτερόρροια. Το πουλί πρέπει να κάνει πτερόρροια στο μούτο. Αν δεν γίνει, τότε θεωρείται αποτυχημένος ο μούτος. Το καλύτερο είναι να δούμε πότε το πουλί αρχίζει να ρίχνει τα φτερά του και τότε το μπαουλιάζουμε. Σε περίπτωση που τα πουλιά είναι δική μας εκτροφής, η πτερόρροια αρχίζει την 12η με 14η εβδομάδα. Τότε τα βάζουμε στο μούτο. Η πτερόρροια διαρκεί 4 με 6 εβδομάδες.
Πριν το μουτιάσουμε το πουλί, πρέπει να το έχουμε στο μουτόκλουβο για κάμποσο διάστημα πχ. 2 με 3 εβδομάδες, ώστε να συνηθίσει το χώρο και να ξέρει που βρίσκεται το νερό και το φαγητό. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί στο απόλυτο σκότος που επικρατεί κατά τη διάρκεια του μούτου, το πουλί θα τρώει και θα πίνει βρίσκοντας φαγητό και νερό μηχανικά. Το μουτόκλουβο είναι ένα πολύ μικρό κλουβί, σαν αυτό της φωτογραφίας. Στο ένα κύπελλο το νερό, στο άλλο η τροφή. Σε περίπτωση που δεν μπορούμε να προμηθευτούμε ένα τέτοιο μουτόκλουβο, μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό κραχτόκλουβο. Αντί για την κλασσική ποτήστρα, καλύτερα να βάλουμε ένα τσίγκινο ποτηράκι, απέναντι από την ταΐστρα, κάτω από την πόρτα. Μέσα στο κλουβί βάζουμε ένα ξυλάκι, έτσι ώστε μ΄ένα πήδημα το πουλί να βρίσκετα από το ξυλάκι στην ταΐστρα, και μ' ένα πήδημα πάλι να βρίσκεται από το ξυλάκι στο ποτηράκι για νερό. Το μειονέκτημα αυτού του κλουβιού με αυτό της φωτογραφίας, είναι οτι είναι λίγο δύσκολο το συμπλήρωμα της τροφής και του νερού. Αυτά γίνονται πάντα σε περιβάλλον ή σε ώρες που το φως είναι λιγοστό και όχι εκθέτοντας το πουλί απότομα σε πολύ φως.
Τα μουτόκλουβα τα βάζουμε είτε σε χαρτοκούτια, είτε σε ντουλάπες είτε σε σεντούκια σαν αυτά της φωτογραφίας. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να καλύψουμε τις τρύπες, έτσι ώστε φως να μην υπάρχει καθόλου μέσα. Ανοίγματα, καλύτερα χαραμάδες, υπάρχουν ίσα ίσα για να ανασαίνει το πουλί. Τα κλουβιά κατά τη διάρκεια του μούτου, απαγορεύεται να τα καθαρίζουμε. Τα περιτώματα των πουλιών βοηθούν στο να γίνει γρήγορα η πτερόρροια. Αν θέλουμε τα πουλιά μας να πάρουν φωνές, τότε τα "χτυπάμε" με φωνές που θέλουμε να πάρουν. Καθώς το πουλί είναι στο σκοτάδι, τότε η προσοχή του δεν αποσπάται πουθενά, με αποτέλεσμα να "μαθαίνει" τις φωνές που ακούει.Το μούτιασμα διαρκεί περίπου ένα μήνα, όσο δηλαδή διαρκεί η πτερόρροια του πουλιού. Στη συνέχεια το πουλί εκτίθεται στο φως σταδιακά. Αυτή η διαδικασία διαρκεί 10 με 15 μέρες. Κάθε μέρα δίνουμε και λίγο περισσότερο φως μέχρι να φτάσουμε στον κανονικό φωτισμό.
Μετά το μούτιασμα το πουλί θα έχει ημερέψει και θα γίνει φλύαρο. Δεν θα προλαβαίνουμε να κρεμάσουμε το κλουβί έξω, και θα λέει στο χέρι μας. Αν έχει και κάποια έφεση στο να παίρνει φωνές, τότε θα λέει "απ' έξω" αυτά που άκουσε από την κασέτα.
Το μούτιασμα όμως, έχει και ορισμένες "παρενέργειες", οι οποίες αυξάνονται όσο μεγαλώνει και η διάρκεια του μουτιάσματος. Το πουλί αδυνατίζει και γίνεται ευαίσθητο (πχ στο κρύο). Υπάρχει περίπτωση και μόνο από την αλλαγή περιβάλλοντος αργότερα, να αρχίσει να ρίχνει τα φτερά του ή να ρίχνει τα φτερά της φτερούγας από ξαφνικό φόβο ή στρες. Επίσης οι φωνές που πήρε στο μούτο είναι πολύ εύκολο να τις χάσει, σε αντίθεση με τα πουλιά που πήραν φωνές σε φως από ζωντανό δάσκαλο και οι οποίες γενικά δεν ξεχνιούνται. Με άλλα λόγια δηλαδή, το πουλί θέλει προσοχή για να μη "χαλάσει".
Καλή επιτυχία!!!
Το link της σελίδας όπου βρήκαμε το παραπάνω "αξιοθαύμαστο" κείμενο δεν θα το παραθέσουμε, για να μη διαφημίζουμε τέτοιες σελίδες. Και η παράθεση του κειμένου έγινε για να αποτελούν τέτοιες πρακτικές παράδειγματα προς αποφυγή!
Ο Άτλας είναι έρευνα θεμελιωμένη σε στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από τα πανεπιστήμιαDurham και Cambridge της Μεγάλης Βρετανίας, την παγκόσμια ομοσπονδία BirdLifeInternational, καθώς και Βρετανικά και Ευρωπαϊκά Ινστιτούτα. Επισημαίνει ότι η κλιματικήαλλαγή δεν απειλεί μόνο εμάς και τις υποδομές μας, αλλά και την άγρια ζωή. Όπως δηλώνει οΞενοφών Κάππας, διευθυντής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, «ας μην ξεχνάμε ότιείμαστε όλοι κρίκοι σε μια ευρύτερη αλυσίδα που λέγεται περιβάλλον. Κάθε κρίκος που χάνεταισημαίνει ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για τους υπόλοιπους.» Ο Άτλας προβλέπει ότι, κατά μέσοόρο, κάθε ευρωπαϊκό είδος θα μετατοπιστεί κατά 550 χλμ. βορειοανατολικά, έως τα τέλη τουαιώνα μας. Αυτό σημαίνει ότι, αν για ένα είδος το κέντρο της εξάπλωσης είναι σήμερα τοακρωτήριο Ταίναρο στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου, το κέντρο αυτό θα έχει μετατοπιστείέξω από τα βόρεια σύνορα της χώρας μας, έως τα τέλη του αιώνα. Η μετακίνηση αυτή θαδώσει τη χαριστική βολή σε πολλά απειλούμενα είδη. Κάποια, μη μπορώντας ναπροσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, θα εξαφανιστούν, ενώ άλλα που θα κατορθώσουν ναεπιβιώσουν θα αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες στην ανεύρεση τροφής, καθώς και νέων,κατάλληλων βιοτόπων.
