Το φαινόμενο του θερμοκηπίου αφάνισε τη ζωή

Πριν από 251 εκατομμύρια χρόνια, η Γη χτυπήθηκε από τη χειρότερη καταστροφή που να μπορεί να φανταστεί κανείς, και σχεδόν κάθε μορφή ζωής πάνω στον πλανήτη μας αφανίστηκε. Νέες έρευνες δείχνουν ότι η αιτία αυτής της βιβλικής καταστροφής ήταν ένα φαινόμενο του θερμοκηπίου που προκάλεσε η ίδια η φύση. Οι επιστήμονες φοβούνται ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και στο μέλλον.

Κατά την Περμιο-Τριασικό εξαφάνιση 96% των θαλάσσιων ειδών, και 70% των χερσαίων ειδών εξαφανίστηκαν. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το τι προκάλεσε μια τέτοια μαζική εξαφάνιση. Για παράδειγμα, η πρόσκουση με μετεωρίτη, ανοξία, αυξομείωση της στάθμης της θάλασσας, η υπερήπειρος της Γαίας και άλλα. Στο προσκήνιο, με κάποιες νέες έρευνες έρχεται η θεωρία που υποθέτει πως μία ακραία ηφαιστειακή δραστηριότητα διάρκειας χιλιάδων χρόνων προκάλεσε κλιματικές αλλαγές που σχεδόν ερήμωσαν τη στεριά και τους ωκεανούς.

Η ολή διαδικασία χονδρικά περιλαμβάνει τα εξής:

1. Αλλεπάληλες ακολουθίες ηφασιστειακών εκρήξεων απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες αερίων θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

2. Τα αέρια του θερμοκηπίου προκαλούν παγκόσμια υπερθέρμανση με γρήγορους ρυθμούς.

3. Η θερμοκρασία των ωκεανών ανεβαίνει. Αυτό μειώνει την απορρόφηση οξυγόνου της ατμόσφαιρας από το θαλασσινό νερό.

4. Η μειωμένη απορρόφηση οξυγόνου αποσταθεροποιεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο χωρίς οξυγόνο νερό των ανώτερων στρωμάτων της θάλασσας.

5. Χημειοσυνθετικά βακτήρια του θείου παράγουν μεγάλες ποσότητες υδρόθειου στα νερά του πυθμένα, κι έτσι τα όρια ανάμεσα στο τοξικό νερό του πυθμένα και στο οξυγονωμένο νερό μετατοπίζονται γοργά προς την επιφάνεια.

6. Το υδρόθειο φτάνει στα ανώτερα θαλάσσια στρώματα.

7. Στο νερό της επιφάνειας το υδρόθειο μεταβολίζεται από βακτήρια-αναγωγείς θειικών αλάτων, τα αοποία ευδοκιμούν, ενώ οι άλλοι οργανσιμοί των ωκεανών υποκύπτουν στο δηλητήριο.

8. Η συγκέντρωση υδρόθειου στην επιφάνεια της θάλασσας είναι τώρα τόσο υψηλή, που η ουσία διαχέεται στην ατμόσφαιρα και σκοτώνει τη χλωρίδα και την πανίδα της στεριάς.

9. Σταδιακά, το υδρόθειο ανεβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και διασπάει το στρώμα του όζοντος, το οποίο προστατεύει τη Γη από τη βλαβερή ακτινοβολία.

10. Η ακτινοβολία σκοτώνει τους περισσότερους από τους χερσαίους οργανισμούς που είχαν επιβιώσει.

Βλέπουμε πώς μπορεί με τη δημιουργία μιας κατάστασης (συνεχείς ηφαιστιακή δραστηριότητα) να δημιουργήσει μία αλυσίδα αντιδράσεων που θα έχουν ως αποτέλεσμα μία αναντιστρεπτή κατάσταση. Η κατάσταση που δημιούργησε το πρόβλημα είναι το πρώτο βήμα της όλης διαδικασίας, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε το κάθετι που κάνουμε, και να μη γίνεται τίποτα χωρίς πλάνο και μελέτη.