Ερευνητές από το Victorian Wader Study Group - ένα γκρουπ για τα πουλιά στην Αυστραλία - επανασυνέλαβαν έναν χαλικοκυλιστή (Arenaria interpres) που ολοκλήρωσε μία κυκλική μεταναστευτική διαδρομή 27.000 χλμ για δεύτερη φορά.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που ένα παρυδάτιο πτηνό ανιχνεύεται με ένα σύστημα "γεωεντοπισμού" για όλη τη διάρκεια του μεταναστευτικού του ταξιδιού για συνεχείς χρονιές.
Το πουλί κουβαλούσε στο πόδι του έναν αισθητήρα δεδομένων του ενός γραμμαρίου που κατέγραφε την τοποθεσία στην οποία βρισκόταν το πουλί κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Κάθε μία χρονιά ο αισθητήρας τοποθετούνταν στο πόδι του ζώου σε μια περιοχή της ΝΑ Αυστραλίας.
Οι χαλικοκυλιστές είναι μικρά υδρόβια πτηνά που ζυγίζουν λιγότερο από 100 γραμμάρια και περνούν το αυστραλιανό καλοκαίρι σε διάφορες περιοχές της Αυστραλίας. Είναι από τα είδη των υδρόβιων πτηνών που διανύουν μεγάλες αποστάσεις κατά τη μετανάστευση, πηγαίνοντας έως τη Ρωσία και συγκεκριμένα τη Σιβηρία για να αναπαραχθούν.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τις νέες αυτές συσκευές εντοπισμού για να χαρτογραφήσουν τους ενδιάμεσους σταθμούς κατά μήκος της μεταναστευτικής πορείας, που είναι πολύ σημαντικοί, καθώς εκεί τα πουλιά ανακτούν μέρος της χαμένης τους ενέργειας ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
"Τα δεδομένα που ανακτήθηκαν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι τα πουλιά γενικά ξεκινούν το ταξίδι τους προς το βορρά καλύπτοντας αρχικά μία απόσταση 7.600 χλμ χωρίς στάση μέσα σε 6 μέρες πηγαίνοντας στην Ταϊβάν ή γειτονικές περιοχές" επισημαίνει ένας εκ των ερευνητών, ο δρ. Minton.
"Εκεί ανεφοδιάζονται στα πεδία που αποκαλύπτονται από την παλίρροια πριν ξεκινήσουν και πάλι για βόρεια προς την Κίτρινη Θάλασσα και τη βόρεια Κίνα. Έπειτα ξεκινούν ένα ταξίδι 5.000 χλμ προς τα αναπαραγωγικά εδάφη στη βόρεια Σιβηρία, φθάνοντας εκεί την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου"
"Ένα από τα πιο συναρπαστικά ευρήματα είναι ότι μετά την αναπαραγωγή το ταξίδι της επιστροφής είναι αρκετά διαφορετικό, με κάθε πουλί να ακολουθεί μία δική του πορεία. Κάποια γυρνάνε διαμέσου της Ασίας, ενώ από τα δεδομένα φάνηκε ότι υπάρχει και μία εναλλακτική πορεία."
"Αυτή είναι μία υπερωκεάνια πορεία πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου τα πουλιά πηγαίνουν ανατολικά προς τις Αλλούτιες Νήσους στη νοτιοδυτική Αλάσκα πριν κάνουν το μεγάλο ταξίδι πάνω από τον Ωκεανό, σταματώντας μόνο μία η δύο φορές προτού φτάσουν στην Αυστραλία στα μέσα Δεκεμβρίου"
Η πρώτη καταγραφή έγινε το 2009, όταν το πουλί έμεινε για περίπου δύο μήνες στα νησιά αυτά πριν ξεκινήσει ένα ταξίδι για 7.800 χλμ χωρίς στάση μέχρι το Κιραμπάτι. Από εκεί ταξίδεψε ασταμάτητα για άλλα 5.000 χλμ εώς ότου προσγειωθεί στην Αυστραλία. Το 2010 το ίδιο πουλί επανέλαβε το απίστευτο αυτό ταξίδι, αυτή τη φορά όμως σταματώντας στα νησιά Μάρσαλ και στο Vanuatu προτού φτάσει στην Αυστραλία.
Οι χαλικοκυλιστές ζουν περίπου 20 χρόνια και ένα πουλί σαν και αυτό που ακολουθεί τη μεταναστευτική πορεία των 27.000 χλμ κάθε χρόνο θα έχει ταξιδέψει περίπου 500.000 χλμ κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Οι ερευνητές ακόμα προβληματίζονται γύρω από το λόγο για τον οποίο διαφορετικά άτομα χαλικοκυλιστών χρησιμοποιούν τόσο διαφορετικές πορείες για την ετήσια μετανάστευσή τους. Η μελέτη αυτή υπογραμμίζει τη σημασία των ενδιάμεσων σταθμών ανεφοδιασμού για τα αποδημητικά πουλιά. Επιπλέον, οι επιστήμονες ανησυχούν για την ικανότητα των πουλιών που μεταναστεύουν σε τέτοιες αποστάσεις να αντιμετωπίσουν τις μαζικές αλλαγές των ενδιαιτημάτων ως αποτέλεσμα μεγάλων εγγειοβελτιωτικών και οικιστικών σχεδίων.
Πηγή: BirdLife International
Υ.Γ. Επειδή πολλές φορές όταν διαβάζουμε τέτοιες ειδήσεις θαυμάζουμε το μεγαλείο της ΕΞΩΤΙΚΗΣ φύσης σκεπτόμενοι πόσο όμορφα θα ήταν υπάρχε και στην Ελλάδα τέτοια άγρια ζωή, σας ενημερώνω ότι για να δει κανείς χαλικοκυλιστή δεν έχει παρά να πάει σε κάποιον υγρότοπο με ένα ζευγάρι κυάλια. Ίσως δυσκολευτεί λίγο να τον ξεχωρίσει ανάμεσα στα τόσα άλλα παρυδάτια πουλιά, αλλά τελικά το αποτέλεσμα θα αξίζει τον κόπο...
4 σχόλια:
Εντυπωσιακή ανάρτηση. Όσο για την Ελλάδα καλό είναι να ξέρουμε ότι ζούμε σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται ως η Ακρόπολη της βιοποικιλότητας.
Ευχαριστώ Κάνθαρε,
η χώρα μας είναι παράδεισος άγριας ζωής, απλά δεν έχουμε μάθει να την παρατηρούμε δυστυχώς! Τα τελευταία χρόνια κάτι σαν έχει αρχίσει να γίνεται βέβαια, ελπίζω να ανοίξουμε τα μάτια μας!
Ειδικά για τα πουλιά νομίζω πως μόνο η Ορνιθολογική παράγει έργο. Μάλιστα δεν έχει και ιδιαίτερη στήριξη από το αρμόδιο Υπουργείο.
Αλλά πες μου ειλικρινά υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να παρατηρείς την φύση;
Η Ορνιθολογική αγωνίζεται πολύ και παράγει και πολυ αλλά κυρίως ποιοτικό έργο. Η στήριξη από το αρμόδιο υπουργείο είναι υποτυπώδης...όπως και παντού άλλωστε!
Όπως πιθανώς θα έχεις καταλάβει η απάντηση που θα σου δώσω είναι ότι φυσικά και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο. Έχουμε τόσα να μάθουμε κάνοντας το και εκτός των άλλων εμένα προσωπικά με ηρεμεί! (Πολύ μεροληπτική η απάντησή μου όμως!!!!)
Δημοσίευση σχολίου