Πολλές φορές στο ιστολόγιο αυτό έγινε αναφορά σε απειλές που αντιμετωπίζουν είδη ή οικοσυστήματα, σε συγκεκριμένα απειλούμενα είδη ακόμα και σε προληπτικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να εξαλειφθούν αυτά τα προβλήματα. Με μια σειρά άρθρων τώρα θα δούμε προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάποια είδη και πως αυτά αντιμετωπίστηκαν ή σχεδιάζεται να αντιμετωπιστούν. Τα αποτελέσματα άλλες φορές είναι επιτυχημένα, αλλά κάποιες φορές δεν είναι τα επιθυμητά. Το δεδομένο πάντως είναι ότι οι επιστήμονες δεν το βάζουν κάτω και προσπαθούν συνέχεια για την προστασία όσο το δυνατόν περισσότερων ειδών.
Για αρχή λοιπόν θα χρησιμοποιήσω τον πρόλογο από την εγκυκλοπαίδεια "Οικολογική πρόκληση - Κίνδυνοι και λύσεις για έναν πλανήτη υπό απειλή, τόμος 7: Απειλούμενα είδη".
"Για λόγους που ανάγονται στην πολιτισμική ιδιοσυγκρασία του, το ανθρώπινο είδος, από καταβολής του ως διαφορετικού από τα υπόλοιπα είδη, ανέπτυξε δραστηριότητες που είχαν ως αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας των βιοτόπων. Η υλοτόμηση στη ζούγκλα και στα δάση, καθώς και το κυνήγι, αρχικώς δικαιολογημένα από την ανάγκη της επιβίωσης, κατέστρεψαν προοδευτικά πολλούς βιότοπους Επίσης, η εισαγωγή μη γηγενών ζώων, όπως ο σκύλος, ο όνος, η γάτα, τα πουλερικά και οι ποντικοί - αποτέλεσμα της μετάβασης από τη νομαδική ζωή στην εδραία κατοίκηση, και επακόλουθο της ανάπτυξης της γεωργίας και της αύξησης της οικοδομικής δραστηριότητας - αποτέλεσε απειλή για πολλά είδη. Ειδικά η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους το μετέτρεψε στο πιο καταστροφικό από όλα τα είδη.
Σήμερα, για παράδειγμα, η ανεξέλεγκτη χρήση παρασιτοκτόνων, που αποσκοπεί στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής, δεν σημαίνει μόνο την ταχεία εκχέρσωση της καλλιεργήσιμης γης, αλλά και την έμμεση δηλητηρίαση της ορνιθοπανίδας.
Η μαζική και χωρίς λόγο αιχμαλώτιση ζώων, η καταστροφή αιωνόβιων δασών, η χρήση των ζώων ως κατοικίδιων (από αράχνες και χελώνες μέχρι παπαγάλους κακατούα και χιμπαντζήδες), η αλιεία με τοξικές ουσίες και οι περιβαλλοντικές αλλοιώσεις σε μεγάλη κλίμακα περιορίζουν αισθητά και με γοργούς ρυθμούς τη βιολογική ποικιλότητα του πλανήτη. Αυτή η αρπακτική διάθεση, στην υπηρεσία της οποίας τίθενται σπουδαίες ανακαλύψεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η Διενθής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), οργανισμός που εξαρτάται από τον ΟΗΕ και αποτελεί την ανώτατη αρχή αναφορικά με τα θέματα των απειλούμενων ειδών, θεωρεί ότι στα επόμενα τριάντα έτη, σχεδόν το ένα τέταρτο των υπαρχόντων θηλαστικών κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Οι προβλέψεις δεν είναι καλύτερες για άλλα είδη ζώων και φυτών. Η περιφρόνηση της οικολογίας δεν αφήνει άλλα περιθώρια: αν διατηρηθεί ο σημερινός καταστρεπτικός ρυθμός, το πιο απειλούμενο είδος θα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος."
Για αρχή λοιπόν θα χρησιμοποιήσω τον πρόλογο από την εγκυκλοπαίδεια "Οικολογική πρόκληση - Κίνδυνοι και λύσεις για έναν πλανήτη υπό απειλή, τόμος 7: Απειλούμενα είδη".
"Για λόγους που ανάγονται στην πολιτισμική ιδιοσυγκρασία του, το ανθρώπινο είδος, από καταβολής του ως διαφορετικού από τα υπόλοιπα είδη, ανέπτυξε δραστηριότητες που είχαν ως αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας των βιοτόπων. Η υλοτόμηση στη ζούγκλα και στα δάση, καθώς και το κυνήγι, αρχικώς δικαιολογημένα από την ανάγκη της επιβίωσης, κατέστρεψαν προοδευτικά πολλούς βιότοπους Επίσης, η εισαγωγή μη γηγενών ζώων, όπως ο σκύλος, ο όνος, η γάτα, τα πουλερικά και οι ποντικοί - αποτέλεσμα της μετάβασης από τη νομαδική ζωή στην εδραία κατοίκηση, και επακόλουθο της ανάπτυξης της γεωργίας και της αύξησης της οικοδομικής δραστηριότητας - αποτέλεσε απειλή για πολλά είδη. Ειδικά η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους το μετέτρεψε στο πιο καταστροφικό από όλα τα είδη.Σήμερα, για παράδειγμα, η ανεξέλεγκτη χρήση παρασιτοκτόνων, που αποσκοπεί στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής, δεν σημαίνει μόνο την ταχεία εκχέρσωση της καλλιεργήσιμης γης, αλλά και την έμμεση δηλητηρίαση της ορνιθοπανίδας.
Η μαζική και χωρίς λόγο αιχμαλώτιση ζώων, η καταστροφή αιωνόβιων δασών, η χρήση των ζώων ως κατοικίδιων (από αράχνες και χελώνες μέχρι παπαγάλους κακατούα και χιμπαντζήδες), η αλιεία με τοξικές ουσίες και οι περιβαλλοντικές αλλοιώσεις σε μεγάλη κλίμακα περιορίζουν αισθητά και με γοργούς ρυθμούς τη βιολογική ποικιλότητα του πλανήτη. Αυτή η αρπακτική διάθεση, στην υπηρεσία της οποίας τίθενται σπουδαίες ανακαλύψεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η Διενθής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), οργανισμός που εξαρτάται από τον ΟΗΕ και αποτελεί την ανώτατη αρχή αναφορικά με τα θέματα των απειλούμενων ειδών, θεωρεί ότι στα επόμενα τριάντα έτη, σχεδόν το ένα τέταρτο των υπαρχόντων θηλαστικών κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Οι προβλέψεις δεν είναι καλύτερες για άλλα είδη ζώων και φυτών. Η περιφρόνηση της οικολογίας δεν αφήνει άλλα περιθώρια: αν διατηρηθεί ο σημερινός καταστρεπτικός ρυθμός, το πιο απειλούμενο είδος θα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος."
2 σχόλια:
Το πιο δύσκολο είναι να προσδιορίσεις πότε το είδος γίνεται απειλούμενο. Το πρόβλημα αργεί να εντοπιστεί και μέχρι να το πάρουμε χαμπάρι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Το χειροτερο ειναι οτι πολλοι απο μας δεν νοιαζονται. Θα μου πεις από την αλλη ζωα απειλουνται και εξαφανιζονται μυρια χρονια. Ε και; Το προβλημα ειναι οτι ο ρυθμος εχει επιταχυνθει, πραγμα που οφειλεται στον ανθρωπο. Το ιδεατό είναι να επελθει μια ισοροπια μεταξυ της αναπτυξης και του περιβαλλοντος. Ακουγεται απλο, ομως δεν ειναι. Ισως γιατι εμεις το κανουμε δύσκολο.
Καλημέρες!
Πολλά είδη έχουν χαθεί και θα χαθούν είτε πρωτού καν τα γνωρίσουμε είτε πριν τα εκτιμήσουμε σωστά. Όλη η ουσία βρίσκεται στις τελευταίες σου προτάσεις! Η ισορροπία είναι το σημαντικότερο, αλλά θεωρώ ότι βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά!
Δημοσίευση σχολίου